Zeker als je met kinderen spreekt over delicate thema's, is 'dialoog' een veelomvattend begrip: je luistert, spreekt, vraagt en ziet. Je wacht, aanvaardt en onderzoekt. Je leert.
De duurzame ontwikkelingsdoelstellingen bestaan vijf jaar. Nog tien jaar te gaan voor de eindmeet in 2030. Voor ons als begeleider zijn de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen ondertussen uitgegroeid tot een boeiend kader dat input geeft aan scholen om te werken rond concrete burgerschapsthema’s. Zélfs met jonge leerlingen, en zélfs als het dicht op ons vel komt.
Basisschool de Vlindertuin, Oudergem. Al enkele jaren begeleid ik het lerarenteam rond Educatie voor Duurzame Ontwikkeling in het kader van het project VALIES. En soms krijg ik de kans om samen met een ervaren leraar voor de klas te staan. Het onderwerp is ‘armoede’ (duurzame ontwikkelingsdoelstelling 1). De leerlingen zijn 6-7 jaar.
Ik zit buiten de kring en hou me stil als een dierenspotter om de dynamiek niet te doorbreken. De leerlingen, die maar net kleuter af zijn, spreken samen over wat armoede nu net is. Daarvoor zetten ze in wat ze zelf dagelijks zien, horen en ervaren in de Brusselse grootstedelijke context waar armoede geen ver-van-mijn-bed-show is.
Samen met de leraar onderzoeken ze. De leraar heeft geen kant en klare antwoorden in haar schuif liggen. Ze vraagt meer dan ze vertelt. Ze leidt de leerlingen naar het zoeken naar oorzaken en gevolgen en geeft zo structuur, zonder invulling te geven.
Na afloop van de les komen we samen met collega’s die vergelijkbaar werken. We delen successen en groeikansen. We gaan in dialoog. We leren. En misschien is dat wel het krachtigste: er wordt gefocust op het proces. De school heeft hier haar eigen ontwikkelingsdoelstellingen. En net zoals de SDG’s niet ‘af’ zullen zijn in 2030 met een wereld die ‘klaar’ is en geen omkijken meer behoeft, zal het leerproces van dit team nooit ‘af’ zijn.
Miette Plessers, pedagogisch begeleider ‘inspirerend burgerschap’
