Uit de parlementaire bespreking van toch alweer net geen drie uur onthoud ik zelf:- de meerwaarde van LIO (die werd duidelijk beargumenteerd: groepsaanbod aan én individuele noden van gedetineerden; belang van leerloopbaanbegeleiding); de stopzetting had duidelijk negatieve gevolgen voor de gedetineerden, maar misschien was er toch in een aangepaste vorm nog wel wat mogelijk via de 10%-middelen die door Onderwijs en Vorming zelf besteed konden worden bij dit soort Europese projecten, weliswaar binnen de contouren en procedures van het nieuwe projectprogramma ESF+ (2021-2027), zoals WSE-spreker Benedict Wauters helemaal aan het eind nog eens heel duidelijk stelde;
- de spelregels van de nieuwe episode in dat Europese projectenverhaal had hij overigens ook duidelijk uitgelegd; maar in de loop van de hoorzitting kwam even duidelijk een fundamenteel knelpunt naar boven, wat dat projectmatig werken betrof, zowel bij de drie vrouwelijke sprekers als bij bepaalde politici; het ging nu niet over het tijdrovende karakter van het schrijven van projectaanvragen, zoals bij de recente hoorzitting over het volwassenenonderwijs; nu was het punt eigenlijk nóg veel fundamenteler want de logica van ‘projectmanagement’ kon toch niet “projecten alleen maar óm de projecten” zijn; maar wél dat projecten die een goede evaluatie krijgen structureel worden en dat de andere worden afgevoerd, niet?;
- dat brengt mij trouwens naadloos bij de opname van LIO in het Vlaams strategisch plan hulp- en dienstverlening aan gedetineerden en geïnterneerden 2020-2025 (cf. Vlaamse regering, 13 november 2020); dan zou je inderdaad denken/hopen, zoals de mensen van Vocvo, dat de goedgekeurde werking in kwestie het statuut van project zou verlaten en structureel verankerd zou worden (zeker ook als de budgettaire drempel niet echt hoog te noemen is);
- van de vier getuigenissen van gedetineerden in de presentatie van spreker De Bock was ik alvast echt onder de indruk (en anderen ook, denk ik, aan de stilte in de commissiezaal te merken); enigszins ontroerd zelfs;
- maar dan kwam dus die politieke commotie waarop ik hierboven al alludeerde: die nam eigenlijk een start met de nadrukkelijke pleidooi pro domo-tussenkomst van de laatste vragensteller in de rij, namelijk commissievoorzitter Karolien Grosemans, die na de eerste antwoordronde kritisch door Thijs Verbeurgt en Loes Vandromme, -- blijkbaar zag de commissievoorzitter nu in dat bepaalde andere actoren beter wél waren uitgenodigd, maar de agendering zelf van deze hoorzitting was ook blijkbaar niet met al te veel grinta verlopen in the first place… --, werd opgepikt en gevolgd werd door een stevige woordenwisseling tussen Grosemans, die ook de federale piste nam van de overbevolkte gevangenissen, en Verbeurgt & Vandromme, waarbij Koen Daniëls meende ter hulp te moeten komen met te wijzen op de eigen aard van een hoorzitting (versus politieke profilering, waarbij ik toch eventjes mild moest glimlachen en de drang moest onderdrukken om zelf op mijn microfoonknopje te drukken wegens geen spreekrecht in dit gremium); over de afwezigheid van de partij van de federale minister van Justitie had Daniëls wel een duidelijk punt, vond ik, maar het Vlaamse “onderwijslid” van die partij houdt zich liever onledig met levensbeschouwelijke vakken in het onderwijs, tja…; ook sprekers De Bock en Vanderplancke boden stevig weerwerk tegen de voorstelling van zaken door Grosemans: bv. over die zgn. “voorkeursbehandeling” die buiten de gevangenis ook niet zou bestaan, over de suggestie om de VDAB een en ander te laten overnemen, over de rol van de Leerwinkels, maar politiek nog veel crucialer was de formele ontkrachting van een andere N-VA-stelling in dezen, nu door spreker Wauters, die minister Zuhal Demir op 17 oktober 2023 vermeld had in haar antwoord op een vraag om uitleg van Thijs Verbeurgt en die nu ook Grosemans als argument in haar pleidooi opgenomen had; Wauters was formeel: “De minister van Werk kan de bedoelde stopzetting van de LIO-financiering niet beslissen!”; tja…;
- er werd niet zoveel over gezegd, maar dankzij Loes Vandromme vernamen we dat tien gedetineerden een rechtszaak hadden aangespannen tegen de Vlaamse overheid én tegen Vocvo wegens schending van hun leerrecht; spreker De Bock toonde zich daarover heel bezorgd en ik ben vooral benieuwd naar hoe dat juridisch gaat aflopen…
