Vanuit welk kader, vanuit welke inspiratie wil je als opvoeder je werk opvatten en aanpakken? Dit is een belangrijke vraag waar je als startende opvoeder zeker al eens hebt over nagedacht. Een visie heeft pas haar waarde als ze in de dagelijkse (onderwijs)praktijk tastbaar aanwezig is en visueel vast te stellen is. Is je werk als opvoeder visiegedreven? Streef je dezelfde dingen na als wat de school ambieert?
Visie geeft ook richting. Waarvoor staan wij? Welke waarden typeren ons pedagogisch gedrag en ons dagelijks handelen? Waarin willen wij ‘de beste’ zijn? Welke richting willen we uit? Waar liggen onze prioriteiten?
Een visie zet je ook onder druk. Gaan wij hiervoor inspanningsverplichtingen aan? Leggen we hierover rekenschap af? Spreken we hierover met onze prioritaire belanghebbenden (ouders/leerlingen)?
Een visie geeft opvoedersteams houvast om hun ambities als team te definiëren. Welke engagementen kunnen wij als team nemen waardoor de visie van de school dichterbij komt?
Omdat scholen zo verschillend zijn in leerlingenkenmerken, context … willen we ons niet wagen aan ‘dé’ visie over ‘opvoeder zijn op school’. Wel geven we je enkele houdingen en aandachtspunten mee die essentieel zijn om je opdracht als opvoeder in het katholiek onderwijs waar te maken.
Een opvoeder:
Je kunt het werk van een opvoeder ook met een beeld uitdrukken. Hij/zij is ‘peper en zout’ in de school.
‘Opvoeder-zijn’ is op een gezagvolle manier binnen een bepaald kader een positieve relatie met de leerlingen aangaan om zo bij te dragen tot de realisatie van de doelstellingen die de school zich voor ogen houdt, verwoord in een schooleigen opvoedingsproject en geconcretiseerd in een schoolwerkplan.
Als personeelslid binnen het katholiek onderwijs help je ook mee om de principes en waarden van de katholieke dialoogschool te realiseren.
Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.De Kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry