Ik durf
Ik zing
Ik leer
Ik probeer
Ik lach
Ik spring
Ik zoek
Ik experimenteer
OMG! Yes!
Al wat goed is,
smaakt naar meer!
Ik keer me om
en doe het nog een keer!

Het wonder van kijken,
het wonder van zien.
Samen zoeken en proberen.
Hoe zie jij het misschien?
Het wonder van kijken,
het wonder van zien.
Ontdekken en leren,
elkaar steunen en waarderen
zo kleurt je hart bovendien.
Het wonder van kijken,
het wonder van zien.
Samen praten en denken.
Hoe zie jij het misschien?
Het wonder van kijken,
het wonder van zien.
Vreugde delen en schenken,
elkaar aanmoedigen en wenken
zo kleurt je hart bovendien.

Alles wat niet goed was, wordt as.
Ik wil tijdens deze veertigdagentijd
meer en beter kijken.
Wat leg ik onder het vergrootglas?
Waar kan het anders?
Waar kan het beter?
Waar kan het stiller?
Waar kan het minder?
Ik wil tijdens deze veertigdagentijd
meer tijd maken voor anderen.
Wat leg ik onder het vergrootglas?
Waar kan ik delen?
Waar kan ik helpen?
Waar kan ik troosten?
Waar kan ik veranderen?

Goede God,
in onze ontdekhoek
ligt een bijzonder boek
met proefjes om te onderzoeken
wat ons gelukkig maakt.
Er staat ook een weegschaal
om af te wegen wat er echt toe doet.
Wat niet belangrijk is,
laten we aan de kant.
Enkel de goede dingen
houden we in de hand.
Hiermee werken we
verder aan Jouw plan.
We experimenteren
en we geloven
dat ‘samen’ alles kan.
Amen.

Goede God,
Jezus, Jouw zoon,
toont ons hoe het moet.
Hij leert ons anders kijken.
Hij durft experimenteren
en aarzelt niet om wat
hem stoort om te keren.
God, wil Jij ons leren
om anders en beter te kijken?
Dat zou fijn zijn.
Amen.

Goede God,
we houden van ontdekken
en nieuwe dingen leren.
We houden van uitdagingen
en vrolijk experimenteren.
Heb Jij nog nuttige tips
voor tijdens het werk?
Misschien kan je ons
meetinstrumenten geven
die ons helpen knutselen
aan betere kansen voor mensen
die het niet zo goed hebben in dit leven.
Amen.

Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die niet opgeven en met nieuwe ideeën komen,
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die experimenteren en werken aan hun dromen.
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die anderen tonen hun ze meer kunnen delen,
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die zorgen dat kinderen onbezorgd kunnen spelen.
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die opkomen voor mensen die aan de kant leven,
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen
die door de vingers zien en nieuwe kansen geven.
Laten we bidden voor mensen die kleur kiezen!

God, onze Vader,
wij willen U bijzonder danken voor
mensen die met het hart kijken
en die zien wie hulp nodig heeft.
Wij willen U bijzonder danken
voor mensen die met het hart kijken
en die anderen kansen geven.
Wij willen U bijzondere danken
voor mensen die met het hart kijken
en die het Licht zoeken in het leven.
Wij willen U bijzonder danken!

Het is weer erg druk in de stad Jericho. Heel wat mensen lopen de stadspoort in en uit. Je ziet er vooral reizigers, kooplui, boeren en ook wat bedelaars. Eén van de bedelaars is Bartimeüs. Bartimeüs is blind. Elke dag zoekt hij aan de kant van de weg een plekje uit om te bedelen. Hij probeert goed voor zichzelf te zorgen, maar dit is niet makkelijk. Het gebeurt wel eens dat hij amper een paar muntstukken krijgt of dat hij zelf bestolen wordt. Bartimeüs is erg eenzaam. Soms maakt hij wel eens een praatje met een voorbijganger, maar de meeste mensen zien bedelaars liever niet.

Vandaag hoort Bartimeüs bijzonder nieuws. Jezus van Nazareth is in de buurt. Bartimeüs heeft al veel verhalen over Jezus en zijn leerlingen gehoord. Natuurlijk wil hij graag bij Jezus geraken. Maar hoe zal hij Jezus vinden? Bartimeüs probeert wat dichter bij de stadpoort te schuiven, maar de mensen laten hem niet door. Ze duwen hem boos opzij. Uiteindelijk staat Bartimeüs op en begint hij hard te roepen. Hij roept: ‘Zoon van David, Jezus heb medelijden met mij!’ Enkele mensen zeggen dat hij stil moet zijn. Bartimeüs geeft niet op en probeert het nu wat harder: ‘Zoon van David, Jezus heb medelijden met mij!’ En ja hoor, Jezus blijft staan en wijst twee leerlingen aan om naar hem toe te gaan. ‘Sta op’, zegt één van de leerlingen, ‘Jezus wil je zien’. Bartimeüs aarzelt niet en gaat met hen mee. De mensen kijken elkaar bedenkelijk aan en fluisteren.

Plots hoort Bartimeüs een stem. ‘Wat kan ik voor je doen?’ Dat is zeker Jezus, denkt Bartimeüs. ‘Heer Jezus, help mij. Kan U mij opnieuw laten zien? Ik wil zien zoals alle andere mensen.’ Jezus buigt zich naar Bartimeüs toe. Hij legt zijn hand op zijn voorhoofd en zegt: ‘Ga, je geloof heeft je gered.’ Stilletjes wordt het donker licht en begint hij te zien. Wat een wonder! Bartimeüs springt van blijdschap in de lucht en legt zijn handen op zijn hart. Bartimeüs is Jezus erg dankbaar en gaat met Hem mee op weg.

Jezus ziet waar mensen aan de kant zitten
en waar anderen hun ogen sluiten.
Hij geeft terug hoop aan wie in het donker leeft
en keert hun hele leven binnenstebuiten.
Jezus leert ons eerlijk naar onszelf te kijken
en oog en oor te hebben voor de anderen.
Hij geeft ons de moed om te experimenteren.
en wat niet goed is om te keren en te veranderen.

Goede God, ik spreek U aan.
Zie je die mensen langs de weg daar staan?
Ze doen druk en zien niet echt.
Gelukkig komt Jezus er aan.
Dankzij Hem kan Bartimeüs weer zien
en met andere ogen door het leven gaan.

Ergens in een dorpje in de bergen voelen de mensen zich niet meer gelukkig. Vroeger was dat anders. Wanneer de zon tevoorschijn kwam, gingen ze fluitend aan het werk. Nu kijkt iedereen sip en denkt iedereen alleen maar aan zichzelf. Wanneer de mensen naar de winkel gaan, zien ze vele lege rekken. ‘Er is te weinig eten voor iedereen’, zuchten de mensen. En zo verzamelen de mensen al het eten dat ze kunnen kopen in hun kelder. Op een dag komt er een vreemde man in het dorp aan. Hij is arm gekleed en hij is heel mager. Maar hij heeft blinkende, fonkelende ogen en hij heeft altijd een glimlach op zijn gezicht. ‘Waarom kijkt iedereen zo sip?’, vraagt de man. ‘We hebben honger en er bijna niets te eten’, krijgt hij als antwoord. De vreemdeling krabt even in zijn stoppelbaard, zet zijn hoge hoed wat naar achter en denkt na. Opeens zegt hij: ‘Ik zal voor jullie soep maken.’ ‘Soep?’, vragen de mensen, ‘en waarmee zouden we dan wel soep maken?’ ‘Geen nood’, zei de man. ‘Ik heb immers een soepsteen bij. Daarvan maak je de lekkerste soep ter wereld.’ De mensen van het dorp die het hoorden, konden hun oren niet geloven. Een soepsteen, neen, daar hadden ze nog nooit van gehoord. Het nieuws verspreidt zich als een vuurtje in het dorp. ‘Maar ik heb nog een ketel water nodig’, zegt de man. De mensen halen een grote ketel met water en zetten die op het vuur. Met een groot gebaar haalt de man voorzichtig de soepsteen uit zijn zak en legt die in het water dat al begint te koken. Even later gaat hij proeven. ‘Hmmmm … heerlijk’, zegt de man. ‘Maar de soep zou nog iets beter zijn, als we er wat aardappelen bij deden. Heeft er soms iemand een paar aardappeltjes?’ Sommige mensen die hoopten om ook eens van de soep te mogen proeven, brengen een paar kleine aardappeltjes aan. Na een tijdje proeft de man weer. ‘Prima!’, zegt de man. ‘Maar het zou nog beter smaken, als we er wat groeten bij deden. Wie enkele groenten kan missen mag straks ook een bordje van mijn heerlijke soep.’ Verlegen komen enkele bewoners met nog wat prei en selderij, en een vrouw brengt een bos worteltjes. Het begint al heerlijk te ruiken op het marktplein, en steeds meer mensen komen kijken en snuffelen rond de grote kookpot. ‘Ze is bijna klaar, maar als we er nu nog wat kruiden en wat zout zouden indoen, dan zal het de beste soep van heel de wereld zijn. Oh ja, en misschien hebben we ook nog een stuk soepvlees.’ De herbergier droomde al van een heerlijk bord soep en brengt een groot stuk soepvlees mee. De geur van heerlijke soep vult heel het dorp. Het duurt niet lang of iedereen staat al klaar met een bord en een lepel om van de heerlijke soep te proeven. Eindelijk is de soep klaar. Iedereen mag er een bord van nemen. Ze hadden allemaal iets van hun eigen voorraad gegeven. Alle bewoners beginnen te smullen en te smakken. Zo’n heerlijke soep hadden ze nog nooit geproefd. En telkens komen ze weer om hun bord te vullen. Ook de kinderen eten hun buikje rond. Iedereen voelt zich weer blij. De speelman haalt weer zijn viool uit en de mensen beginnen te dansen en te lachen. Het dorp is weer in vreugde. ‘Het spijt me’, zegt de vreemde man, ‘maar ik moet vertrekken.’ Alle mensen vinden het jammer. ‘Maar de soepsteen mag je houden’, zegt de man.

Eventjes buiten het dorp bukt hij zich. Hij raapt een steen van de grond en steekt die in zijn zak.

Deelkasten verschijnen steeds vaker in het Vlaamse landschap. Ook in basisscholen. Het zijn kasten waarlangs boeken, materiaal en soms zelfs voedsel worden doorgegeven. De deelkast is het levensbeschouwelijke symbool van de Broederlijk Delencampagne. We nodigen scholen dan ook uit om tijdens de campagne in de klas (of op school) een deelkast te installeren. Indien dit logistiek niet haalbaar is, kan een deelmuur, -doos of –hoek zeker ook. In deze Coronatijden kan je zelfs kiezen voor een digitale versie. In, op, rond de deelkast kunnen er symbolen, foto’s, informatie (over de Broederlijk Delencampagne) … aangeboden worden. Kinderen kunnen uitgenodigd worden zelf ook via deze deelkast te delen wat ze hebben, wat ze kunnen, wie ze zijn.

Zag jij al eens zo’n kast staan?

In jouw straat? In jouw school?
Let op: dit is geen gewone kast.
Dit is een deelkast.
Mensen delen er boeken, speelgoed of soms eten in.
Je mag er iets uit halen.
Je mag er ook iets in steken.
Meestal gebruiken mensen deze kasten
om dingen door te geven die ze over hebben.
Spulletjes die niet meer nodig zijn, die ze kunnen missen.

Wat als we dat nu eens veranderden?
Wat als we deze kast gebruiken om iets te delen wat we hebben?
Een talent. Onze kennis.
Ik zeg zo maar wat.
Wat als we deze kast gebruiken om te delen wat ons dierbaar is?
Jouw beste vriend – niet echt natuurlijk.
Jouw droom. Of dat nieuwste stuk speelgoed.
Wat zou er dàn gebeuren?

Ergens ligt iemand stil
En naast zijn hoofd liggen dromen
En naast zijn buik ligt zijn eten
En naast zijn eten slaapt zijn voet

En ergens gaat iemand rennen
Die dit gezien heeft.
Hij rent en rent om zijn hoofd voor te blijven
maar het lukt niet
zijn hoofd blijft hem voor,

steeds ziet het dingen;
Die hij nog niet heeft gezien

Uit: Oog in oog in oog in oog. Eva Gerlach/Seib Posthuma, Querido