Een belangrijke onderwijsvraag over een zgn. niet-onderwijsmaterie, en wel uit de wereld van de schoolinfrastructuur, gelinkt aan het complexe verhaal van klimaatverandering en energievoorziening en dat van de gezondheid van wie in onderwijs leert en werkt tout court. Vragensteller Loes Vandromme schetste heel goed de actuele problematiek van het verplichte zgn. EPC – NR (energiecertificaat niet-residentieel) voor scholen sinds 1 januari 2024. Naast haar intro tot de vragen verwijs ik de lezer graag naar bijkomende informatie: bij AGION, bij VEB en bij ons eigen Katholiek Onderwijs Vlaanderen. Hoe zou de nieuwe minister, Melissa Depraetere, tegemoetkomen aan de vermelde problemen voor de scholen?
Die antwoordde dat de vorige bevoegde minister, Zuhal Demir, inderdaad had gepraat met de onderwijskoepels. Dat had opgeleverd dat al ten minste tot 1 juli 2026 een werknemer van de school zelf (een interne energiedeskundige) het EPC – NR kon blijven opstellen, maar ook een beroep doen op de raamovereenkomst van VEB was mogelijk. Een hernieuwing van het EPC – NR was overigens goedkoper dan de eerste opmaak ervan. De minister legde uit wat het (informatieve) belang van een EPC – NR was in het kader van het hele verhaal van klimaatverandering en energievoorziening en wat de betekenis was van een zgn. EPC Bouw (bij nieuwbouw). Een lightversie (specifiek voor scholen) van een EPC – NR vond de administratie van minister Depraetere niet zinvol.
Over de informatieve waarde van een EPC – NR (ook eventueel met label X) sprak vragensteller Vandromme uit eigen ervaring minister Depraetere duidelijk tegen. Interveniënt-nieuwkomer Aimen Horch had nog een andere, maar niet minder pertinente ervaring met de soms schrijnende toestand van schoolgebouwen als ex-preventieadviseur in het Brusselse Nederlandstalig onderwijs. Welke school had momenteel welk EPC-label, wilde hij weten. Interveniënt-ook nieuwkomer Dries Devillé zag naast de praktisch-technische problemen van de voorgaande sprekers vooral een groot juridisch probleem, dat hij omstandig toelichtte: twee regelgevende kaders, — het zgn. Energiebesluit (over verplichte EPC-attestering) en dat voor renovatieverplichting —, zouden niet op elkaar afgestemd zijn, met name hanteerden die twee kaders het criterium “overdracht” op een inconsequente manier, aldus Devillé.
Minister Depraetere kon al enkele cijfers geven over het aandeel van verschillende labels bij al bestaande EPC – NR’s van scholen. Renovatie was erg belangrijk. En er zou nog bekeken worden of de vermelde regeling van de interne energiedeskundige niet kon verlengd worden, waarop vragensteller Vandromme heel erg aandrong. Die trok finaal het hele verhaal politiek nóg verder open, en wel hiermee: “Als we echt willen dat er wordt geïnvesteerd in het klimaat en in energiezuinigheid, dan hebben we vooral sterke mensen nodig en knappe koppen die mee kunnen denken hoe we als echte rentmeesters [nwvr: mijn cursivering] onze planeet kunnen bewaren.”
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het afleveren of vernieuwen van energieprestatiecertificaten voor scholen (niet-residentiële gebouwen) van Loes Vandromme” aan minister Melissa Depraetere en minister Zuhal Demir.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
