Probeer het eens uit: nieuwe kansen
Iedere dag van de week bieden we een vaste rubriek aan. Maandag een gebed, dinsdag een (bijbel)verhaal, woensdag een beeldmeditatie/kunstwerk, donderdag een inspiratiemoment over Broederlijk Delen, vrijdag link je naar een lied of filmpje. Voor Aswoensdag en de Goede Week voorzien we extra materiaal.
Wat doe je als iemand op je tenen trapt ?
Kun je vergiffenis schenken ?
Het is een kunst die niemand kan leren.
Je moet van je geheugen geen computer maken
waar je al de namen opslaat van wie je iets misdeden.
Je moet dingen kunnen loslaten, jezelf vrijmaken
en ook anderen nieuwe kansen geven.
Vergeving baant wegen waar er geen meer zijn.
Vergeving is geen krampachtig onderzoek van het verleden,
geen ongezond rondneuzen in het voorbije doen en laten van mensen.
Vergeven is net als ademhalen: je moet kunnen loslaten,
uitademen om opnieuw verse zuurstof in te ademen.
Met je tanden op elkaar je adem inhouden, betekent stikken.
Vergeven is een kunst die Jezus ons willen leren heeft.
(uit gebedenboek Thomas , schooljaar 2005-2006)
Iedere keer dat we elkaar vergeven in plaats van elkaar te lijf te gaan,
elkaar zegenen in plaats van te vervloeken,
elkaars wonden verzorgen in plaats van ze dieper te maken,
elkaar bemoedigen in plaats van te ontmoedigen,
elkaar hoop geven in plaats van elkaar tot wanhoop te drijven,
elkaar omhelzen in plaats van te bestoken elkaar begroeten in plaats van te negeren,
elkaar danken in plaats van te bekritiseren,
elkaar prijzen in plaats van te belasteren,
kortom iedere keer dat we kiezen voor elkaar in plaats van tegen elkaar,
maken we Gods onvoorwaardelijke liefde zichtbaar,
verminderen we het geweld en werken we aan het tot stand komen
van een nieuwe gemeenschap.
(Henri Nouwen)
(1) Toen ging Jezus de stad Jericho binnen.
(2) Daar woonde een man die Zacheüs heette.
Zacheüs was het hoofd van de tollenaars en hij was erg rijk.
(3) Hij wilde wel eens zien wie Jezus was.
Maar dat lukte niet, want Zacheüs was klein,
en er stonden veel mensen om Jezus heen.
(4) Daarom rende Zacheüs een stuk vooruit.
En hij klom in een boom waar Jezus voorbij zou komen.
Op die manier kon hij Jezus toch zien.
(5) Toen Jezus langs de boom liep, keek hij omhoog en zei:
‘Zacheüs, kom snel naar beneden.
Want ik kom bij jou logeren.’
(6) Zacheüs kwam meteen naar beneden.
Hij was blij dat Jezus met hem mee naar huis ging.
(7) Maar de mensen klaagden.
Ze zeiden: ’Kijk nou, Jezus logeert bij een dief’.
(8) Toen zei Zacheüs tegen de Heer:
‘Ik beloof dat ik de helft van mijn bezit
aan de armen zal geven.
En als ik geld van iemand afgepakt heb,
dan geef ik hem vier keer zoveel terug.’
(9) Toen zei Jezus:
‘Zacheüs, je hoort weer bij het volk van Abraham.
Jij en jouw gezin zijn vandaag gered.’
(10) Want ik, de Mensenzoon,
ben gekomen om mensen te redden die verkeerde dingen doen.’
Er gaat een verhaal over twee vrienden die op tocht waren door de woestijn. Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: ‘Vandaag sloeg mijn beste vriend me in het gezicht’.
Zij liepen verder totdat zij een oase vonden waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen raakte vast in modder en dreigde te verdrinken maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen: ‘Vandaag redde mijn beste vriend mijn leven'.
De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: ‘Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen. Waarom?’. De andere vriend antwoordde: ‘Als iemand ons pijn doet, moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren waar geen wind het ooit kan uitwissen’.
Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden maar daarna een heel leven om hen te vergeten.
Schrijf het slechte wat je is aangedaan in zand.
Graveer het goede wat je is overkomen in marmer.
(Kahlil Gibran)
OPDRACHT 1: Bekijk het kunstwerk ‘Wind in de zeilen’ van Rudi Devoght.
Wat zie je? Welk materiaal? Welke voorstelling? Opvallende zaken? Zit er beweging in het werk? …
Wat roept het kunstwerk bij je op?
Waarover gaat het volgens jou?
Wat zou de kunstenaar met de titel ‘wind in de zeilen’ bedoelen?
Welk gevoel roept de boot bij je op?
Zou je er graag inzitten? Waarom (niet)? …
Lees het krantenartikel.
Hoe krijgt het kunstwerk voor jou een nieuwe betekenis?
Zie je nu bepaalde zaken anders?
Krijgt het een diepere betekenis?
Uit: Gazet van Antwerpen (25 juli 2016)
“Ik wil oude materialen een tweede leven geven”
Kapellenaar Rudi Devoght noemt zichzelf graag een recylagekunstenaar. In zijn atelier aan de Holleweg bezorgt hij oude en gebruikte materialen een nieuw leven.
Margo Tilborghs
De voeling met kunst heeft Kapellenaar Rudi Devoght eigenlijk altijd al gehad. “Als tienjarig jongetje ging ik met mijn vader op stap en bezocht ik heel wat kunsttentoonstellingen”, vertelt hij.
“Ik was gefascineerd door wat ik zag en ook wel nieuwsgierig naar hoe zulk een kunstwerk tot stand kwam. De energie die sommige kunstwerken uitstralen, raakt me telkens weer. Zelf maak ik beelden uit industrieel schroot en ambachtelijke gereedschappen. Ik noem mezelf dan ook een recyclagekunstenaar. En nee, dat voelt niet denigrerend aan. Het is veeleer een ode aan de werkende mens. Ik betoon eer aan de arbeid die anderen ooit hebben verricht en bezorg materialen letterlijk een tweede leven."
Het werk van Devoght is heel uiteenlopend. Groot of klein, de kunstwerken hebben alle hun eigen verhaal. “‘Wind in de zeilen’ is een beeld dat de vluchtelingenproblematiek in de kijker zet”, zegt de kunstenaar. “Vluchtelingen willen letterlijk en figuurlijk wind in de zeilen om zo een nieuw leven op te bouwen en nieuwe kansen te creëren. Ik heb geprobeerd om die behoefte te verbeelden. De hoofden zijn gemaakt van hamertjes en oude gereedschappen, die ik als het ware heb gereïncarneerd. De energie die nog altijd rond die materialen hangt, gebruik ik voor mijn nieuwe creaties.”
Door te delen leren we onszelf en (de) andere(n) beter kennen. Zo ontdekken we dat we meer met elkaar delen dan we denken. We koesteren dezelfde droom, hebben dezelfde interesses, delen dezelfde vrienden, karaktertrekken of… Dat schept een band en zorgt voor wederzijds respect. Door te delen, groeien we als mens. Ons zelfvertrouwen neemt toe. We ervaren dat we (er) niet alleen (voor) staan. Ter illustratie: We delen meer dan we denken © Groen.
Misschien kan je deze methodiek ook even zelf uitproberen?
Of geeft dit fragment aanleiding tot een klasgesprek:
Heeft dit filmpje jou verrast? Waarom (niet)?
Wat zag je aan de gezichten van de mensen toen bleek dat ze iets met elkaar deelden?
Hoe denk je dat ze zich voelden toen ze iets deelden met een ander?
Delen jullie iets met de mensen uit het filmpje?
Hoe voel je je bij wat je net hebt gezien?
Heb je iets uit het filmpje geleerd?
