We willen zoveel hebben, God,
en als we het hebben willen we weer iets anders:
leer ons genoeg te hebben
van dat willen naar groter, mooier, nieuwer, sneller;
leer ons genoeg te hebben
van egoïsme, ruzie en gepest en van steeds meer;
leer ons genieten van de dingen die we voor niets krijgen:
de kleuren en geuren van de bloemen
het lied van de vogels in de lucht
maak ons tevreden met vriendschap,
liefde en aandacht van de mensen om ons heen.

Geef ons, God, een geest van soberheid
die ons leven mag beheersen:
dat wij onthecht zijn aan onszelf,
ons eigen leven niet willen bezitten,
of wegzinken in zelfgenoegzaamheid;
ons hart niet isoleren voor anderen
of voortdurend bezig zijn met onszelf;
dat liefde voor onszelf geen egoïsme wordt
en zelfrespect geen arrogantie of hoogmoed.

Geef ons, God, een geest van soberheid
die ons laat zien hoe ons leven
uit U voortkomt en een gave is;
die ons doet geloven dat niemand
leeft of sterft voor zichzelf,
die ons de hoop geeft dat voor U
geen enkel leven voor niets is;
die in ons het verlangen oproept
naar U, God, aan Wie alles toekomt.

Geef ons, God, een geest van soberheid

in onze omgang met elkaar,
in alles wat we zeggen en doen,
in onze opvoeding van kinderen,
in het gebruik van het goed der aarde,

in de besteding van ons bezit,
in ons dagelijks gedrag,
in ons spreken over U.

(Paul Bruggeman en Gerard Zuidberg)

In die tijd riep Jezus de twaalf bij zich
en begon hen twee aan twee uit te zenden.
Hij gaf hun de macht over de onreine geesten
en verbood hun iets anders mee te nemen voor onderweg dan alleen een stok:
geen voedsel, geen reiszak, geen kopergeld in hun gordel.
“Wel moogt ge sandalen dragen,
maar trekt geen dubbele kleding aan.”
Hij zei verder: “Als ge ergens een huis binnengaat,
blijft daar tot ge weer afreist.
En is er een plaats waar men u niet ontvangt
en niet naar u luistert, gaat daar dan weg
en schudt het stof van uw voeten als een getuigenis tegen hen.”
Zij vertrokken om te prediken dat men zich moest bekeren.
Zij dreven veel duivels uit,
zalfden veel zieken met olie en genazen hen.

Het was een drukke week geweest, maar zaterdagmorgen werd ik wakker met een schitterende zon. Mijn vertrouwde roodborstje zong aan het raam volop zijn vreugde uit. Ik liep naar mijn voortuintje, en daar viel mij oog op een grote purperen krokus, klaar om open te gaan. Er waren daar nog heel wat andere lentebloemen, maar op een of andere wijze trok zij mijn aandacht. Ik nam een stoeltje, ging zitten en wachtte…, wachtte… en wachtte. Langzaam, heel langzaam begon de top van de zacht gesloten kroonbladeren open te gaan. Dan, - het duurde uren, de tijd werd onbelangrijk - , kwam de krokus helemaal open en toonde zij haar glorierijke gele hart en meeldraden. Het glanzende gouden geel schitterde in de zonneschijn, in contrast met het diep glimmende purper van de kroonbladeren. Ik was als betoverd.

Aan het eind van de middag zat ik er weer om naar de sluitingsceremonie te kijken. Bijna onmerkbaar gingen de kroonbladeren meer en meer toe tot de gouden knop opnieuw in zijn purperen cocon was gewikkeld. Toen ik wegging, had ik de onweerstaanbare neiging behoedzaam op mijn tenen te lopen. Ik ging binnen en zei aan mijn moeder: “Weet jij wat ik vandaag gedaan heb, mama? Ik heb naar een krokus gekeken, hoe die openging en weer toe.” Zij keek mij aan, sloeg haar ogen ten hemel, lachte vol toegeeflijkheid en zei niets.

Ik voelde mij die dag diep gelukkig, fysisch, mentaal en geestelijk. Ik had het voorrecht genoten getuige te mogen zijn van iets echt wonderbaarlijks, en bovendien was mij het geschenk gegeven mij daarvan bewust te worden. De liefde van God voor zijn scheppingswerk werd mij tijdens die uren duidelijk aangetoond – speciaal aan mij -, en sinds die dag ben ik hiervoor altijd dankbaar geweest. Al is het nu vele jaren geleden, ik herinner mij nog altijd die uren en, als ik ze oproep, ook de vrede die ik die dag mocht ervaren En telkens zeg ik dan opnieuw: “Dank u, God!”

In de 40-dagentijd nemen christenen de tijd om helder te krijgen wat nu het belangrijkste is in het leven. Ze vragen zich af: zijn we nog goed bezig? Zijn we aan het werken aan een betere wereld? Broederlijk Delen nodigt ons uit om tijdens deze periode zeker stil te staan bij onze eigen manier van leven. Want wat wij hier en nu doen, heeft een effect elders. Positief en/of negatief. Ook aan de andere kant van de planeet.
We geven je drie mogelijkheden. Je mag één optie kiezen.
Wie dezelfde keuze maakt, gaat bij elkaar staan. Kunnen jullie argumenten bedenken om anderen te overtuigen? Een afvaardiging van elke optie voert het woord. Willen er kinderen van positie veranderen?
Op jouw verjaardag wordt al je afval van het voorbije jaar terug aan huis geleverd.

Enig idee hoeveel afval je achterlaat op een jaar? Hoeveel kan er gerecycleerd worden en hoeveel blijft er jaren later nog als afval bestaan? Een blikje frisdrank in de grasberm is na 50 jaar nog niet verdwenen. Soms verdwijnt afval nooit helemaal. Plastiekresten blijven eeuwig drijven in zee.
Telkens we materiaal weggooien, verspillen we grondstoffen. Dat zijn stoffen zoals goud, koper, ijzer, olie, … die gebruikt worden om producten te maken. Grondstoffen komen heel vaak uit landen in Afrika of Latijns-Amerika. De mensen daar worden er helaas niet beter van. Hun grond wordt afgenomen om grondstoffen op te delven of ze worden ziek door de giftige stoffen die gebruikt worden. Om dat probleem aan te pakken, is het belangrijk om zo weinig mogelijk grondstoffen te verspillen. Dat kan door te recycleren maar ook door zelf minder nieuwe dingen aan te kopen. Wat dacht je bijvoorbeeld van een tweedehands fiets? Of een boek uit de bibliotheek (i.p.v. de boekenwinkel)?
BROEDERLIJK DELEN roept mensen op om minder grondstoffen te verspillen. Alleen zo werken we aan een leefbare planeet voor alle mensen wereldwijd.
Vanaf morgen deel je een douche met 5 andere gezinnen uit je straat.
Denk jij aan het water dat wegloopt als je doucht? Meer en meer mensen hebben een tekort aan zuiver water. Dat leidt steeds vaker tot oorlog en hongersnood. De opwarming van de aarde zorgt overal voor periodes van droogte. Dat maakt het voor boeren wereldwijd erg moeilijk om voedsel te kweken. Dat weten de boeren in Afrika en Latijns-Amerika al langer. Zij voelden als eerste de gevolgen van de klimaatopwarming.
BROEDERLIJK DELEN roept mensen op om te leven met genoeg en niet met teveel, ook op het vlak van waterverbruik. Want genoeg is goed. Als iedereen dat doet, werken we samen aan een leefbare planeet voor alle mensen wereldwijd.
Je blijft voor altijd binnen de grenzen van jouw eigen gemeente (d.i. de gemeente waar je woont): je gaat er naar school, je verblijft er tijdens de vakantie, je doet er je hobby’s, …
De manier waarop we ons verplaatsen heeft een grote invloed op het klimaat. Verre verplaatsingen worden meestal op vervuilende manieren gedaan: het vliegtuig, vervuilende boten, auto… Door je verplaatsingen te beperken zal je automatisch meer zorg dragen voor het milieu.
BROEDERLIJK DELEN gelooft dat zorg dragen voor de planeet een opdracht is voor ieder van ons. Alleen zo werken we aan een leefbare planeet voor alle mensen wereldwijd.

https://www.youtube.com/watch?v=MeQnrLxYqxQ&feature=emb_logo