Ook dit thema had te maken met het brede verhaal over onderwijskwaliteit in het algemeen en dat over de minimumdoelen van het basisonderwijs in het bijzonder. Een jaar geleden ging het over de KOALA-resultaten van 2023. Nu ging het over die van 2024: de berichtgeving erover botste meteen en terecht op bezwaren van professor Kris Van den Branden van de KU Leuven, uit wiens tekst overigens ook geput werd bij de vragen. Later in de bespreking was die kritiek op de berichtgeving ook te horen bij Loes Vandromme en Kim Buyst. Voor wie nog eens de algemene informatie over de KOALA-taalscreening wil herlezen: één adres plus nog interessante duiding.
Drie vragenstellers nu in de Onderwijscommissie met heel wat vragen, waarmee het hele verhaal nog eens overgedaan werd: de cijfers zelf (stabiele trend versus toename van problemen bij respectieve vragenstellers), welke concrete ondersteuningsmaatregelen en impact/kwaliteit van taalremediërende trajecten, rol van ouders, verdergaande testwensen van Vlaams Belang (opvolgtest in mei mét bindende gevolgen) en N-VA (test in tweede kleuterklas), professionalisering van kleuteronderwijzers, draagwijdte van een beslissing van een klassenraad, kleinere kleuterklassen, een rijke taalinteractie met kleuters.
Minister Demir sprak over de actualisering van de KOALA-taalscreening, zoals in het regeerakkoord overeengekomen, en over de bevoegdheid van de klassenraad aan het eind van de kleuterschool (cf. haar visienota over de minimumdoelen van 28 februari 2025, waaruit ze expliciet citeerde, maar dat was intussen publiek beschikbare informatie). Voor wat er inzake Nederlands concreet beleidsmatig gedaan zou worden, was het nog even wachten. Wat al wel vastlag, zoals de visienota over de minimumdoelen liet zien, was de peiling aan het eind van de kleuterschool (via een representatieve steekproef). Bij mijn eerste lectuur van de visienota en nu nog altijd blijf ik het een heel vreemde logica vinden dat “Als uit die evaluaties blijkt dat de minimumdoelen door de overgrote meerderheid van de leerlingen niet worden bereikt, of als het minstens blijkt dat er onvoldoende vooruitgang of leerwinst is geboekt, kan de regelgeving worden aangepast zodat de doelen het statuut van ‘individueel te bereiken’ krijgen.” Als de minimumdoelen dus te moeilijk zouden blijken voor de bedoelde populatie (zoals eindtermen trouwens vanouds bedoeld waren tot de komst van het concept… basisgeletterdheid in de eerste graad secundair onderwijs; nu breekt men voor het basisonderwijs ook gewoon daarmee en formuleert men minimumdoelen op individueel leerlingenniveau, naast de andere minimumdoelen die op populatieniveau behaald moeten worden), zou men de zaak gewoon nóg verstrengen en zou ineens elke betrokken leerling zulke minimumdoelen moeten behalen… rare logica toch! Met alle respect voor “hoge verwachtingen stellen aan elke leerling”, waarvoor steevast bepaald wetenschappelijk onderzoek aangehaald wordt, het kunnen toch onmogelijk dezelfde hoge verwachtingen voor álle leerlingen zijn? Want anders versta ik er niets meer van, maar dat kan aan mij liggen… Mag ik trouwens er iedereen nog eens aan herinneren dat bij de ‘oude’ periodieke peilingen van eindtermen ook heel regelmatig bleek dat de populatie leerlingen in kwestie die soms maar in beperkte mate bereikte…tja.
Een bijkomende test in de tweede kleuterklas, wat vragensteller Griet Vanryckegem blijkbaar een goed idee vond, geïnspireerd door haar partijgenote-logopediste Ine Tombeur, werd alvast tegengesproken door interveniënten Hannelore Goeman en Loes Vandromme. Terecht, denk ik, nog maar ’s een test bij voor wel erg jonge kinderen. Een pleidooi pro domo misschien…? De minister ging er alleszins niet op in. Gelukkig!
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de resultaten van de KOALA-taaltesten voor kleuters van Kim Buyst, over de resultaten van de taalscreening voor kleuters KOALA 2024 van Griet Vanryckegem en over de vierde editie van de KOALA-taalscreening van Roosmarijn Beckers” aan minister Zuhal Demir.
