In het kader van een vraag om uitleg over de KOALA-taalscreening van Jan Laeremans op 1 juni 2023 was deze hoorzitting (en ook nog één op 6 juli 2023, met de onderwijsverstrekkers) aangekondigd. Op 16 mei 2023, toen het PIRLS_2021-rapport publiek werd, had Katholiek Onderwijs Vlaanderen daarover een persbericht gepubliceerd, mét de essentie van de zaak. Er waren toen ook onnoemelijk vele artikelen en commentaren in de media verschenen, waarvan ik graag expliciet de tekst van Kris Van den Branden vermeld. In deze hoorzitting was het nu de beurt aan de Vlaamse PIRLS-experten om het rapport te presenteren aan de onderwijscommissarissen en hun (traditioneel talrijke) vragen te beantwoorden. Graag ook nog bijkomende PIRLS-informatie over Vlaanderen en over de eerdere PIRLS-rapporten.

De aangekondigde sprekers waren: dr. Koen Aesaert (promotor PIRLS-onderzoek Vlaanderen), dr. Katrijn Denies (coördinator en copromotor PIRLS-onderzoek Vlaanderen), dr. Hilde Van Keer (copromotor PIRLS-onderzoek Vlaanderen) en dr. Jonas Dockx (senior analist PIRLS-onderzoek Vlaanderen).

Kort enkele zaken over de bespreking:

• Het antwoord op een aantal vragen van de onderwijscommissarissen leek mij in het rapport zelf te staan en traditioneel stelden de onderwijscommissarissen ook enkele vragen die niet kónden beantwoord worden, gewoon omdat ze geen voorwerp waren van het onderzoek;
• Ik beperk me hier tot nog twee zaken: één i.v.m. de resultaten in de verschillende onderwijsnetten en één persoonlijke bedenking i.v.m. het verleden (lees: lang vóór er sprake was van PIRLS);
• Katrijn Denies presenteerde de resultaten van de verschillende onderwijsnetten met als conclusie: geen significante verschillen tussen netten bij PIRLS, na correctie voor een aantal parameters, wat betreft de daling tussen 2016 en 2021;
• Van Hilde Van Keer hoorde ik meermaals “We weten wat werkt.” en ze beschreef meermaals voor mij bekende zaken van leesdidactiek, met name strategieënonderwijs (nwvr: leesstrategieën, die net zoals voor de drie andere, klassieke taalvaardigheden geldt, uiteraard veelvuldig geoefend moeten kunnen worden mét diverse tekstgenres én in een toenemende mate van complexiteit); hoewel niet uit eigen ervaring, maar ook Van Keers punt over de (te) beperkte beschikbare tijd voor taaldidactiek in de lerarenopleiding lager onderwijs begreep ik; maar telkens dacht ik hetzelfde: “… maar die zaken bestaan toch al veel langer dan vandaag… ik kan nog aannemen dat de recentere taaldidactiekgeschiedenis wel meer onderzoek ter zake laat zien dan in een ouder verleden, maar nieuw kun je dat toch bezwaarlijk noemen”, maar sterker nog, “hoe deden mijn onderwijzers dat ‘vroeger’ dan, die zeker korter en beperkter opgeleid waren dan de recentere, terwijl ik toch (denk ik) een goede lezer geworden ben?”; ik wil maar zeggen dat ik die zaken toch allemaal niet zo makkelijk aan elkaar kan knopen, maar… dat kan aan mij liggen;
• Ach, beste lezer, ik vergat nog iets en het “We weten wat werkt.” herinnerde mij eraan (nwvr: ik had het expliciet aangestreept in mijn notitieschriftje tijdens de uitzending): Koen Daniëls had, met de nodige dosis ironie (of toch nog iets sterkers?), nog een suggestie voor een doctoraatsstudie [vanaf 1:33:07]: die zou kunnen nagaan in hoeverre leerplannen (lees: wat en hoe van onderwijs) en de daarop gebaseerde handboeken ook effectief bevatten wat werkt…

Ik verwijs ten slotte heel graag naar de hele video van de bespreking in afwachting van het formele parlementaire verslag.

Reageren op dit commentaar kan bij Wilfried Van Rompaey wifried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen.