Met de laatste vraag om uitleg van de vergadering liet vragensteller Elisabeth Meuleman niet na om ze te plaatsen naast de voorgaande vraag van Hannelore Goeman (over de VOKA-Talentcenters) en daaruit een duidelijk politieke conclusie te trekken: de ironie vond ze niet groter kunnen zijn; dit was voor haar een onbegrijpelijk geval van met twee maten en twee gewichten meten. Zelf vond ik het wat moeilijk oordelen: zeker, de minister had ten minste de schijn tegen (gewillig zijn voor VOKA zelfs met een aanzienlijk bedrag, streng zijn voor School zonder racisme, ondanks het bescheiden bedrag in kwestie). Maar bij het overdenken van alle inhoudelijke elementen van de twee casussen vond ik het zelf toch allemaal wel wat genuanceerder.
Ik zet graag enkele elementen op een rij:
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het stopzetten van de activiteiten van School zonder Racisme van Elisabeth Meuleman” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen