Dan volgde een omstandige vraag om uitleg van Elisabeth Meuleman naar aanleiding van een brief aan de minister over de KOALA-test. De briefschrijvers waren de directies en de kleuterteams van 55 gemeentescholen en drie katholieke scholen in de Kempen. Uit die brief, met diverse praktische en inhoudelijke aspecten van de KOALA-test, aangevuld met enkele voorstellen ter verbetering van de bestaande testafname, citeerde vragensteller Meuleman overvloedig. Het geheel, dat bovendien erg concreet was, leek me wel te getuigen van heel wat zin voor realisme. Maar vond minister Weyts, aan wie de brief in eerste instantie gericht was, dat ook? Tja…
Ook de minister citeerde (of wellicht toch naar de geest) omstandig, maar dan uit zijn antwoord op de bewuste brief. Hier en daar had hij wel oren naar de kritische argumenten uit de brief (of andere elementen, zoals de betrokkenheid van de pedagogische begeleiding inzake datageletterdheid, waar hij volmondig achterstond), maar grosso modo herhaalde hij de filosofie achter de KOALA-test en hield vast aan de huidige, praktische uitvoering ervan. De hele regeling was decretaal uiteindelijk redelijk breed goedgekeurd.
Vragensteller Meuleman bleef toch, zoals de brief in kwestie, kritischer voor de test. Kon de minister dan niet ingaan op diverse andere vragen (buiten de afschaffing van de decretaal verplichte afname van de test) van de briefschrijvers die misschien effectiever konden zijn dan de test (cf. professionalisering van kleuterteams inzake taalontwikkeling en taalondersteuning, versterken van de pedagogische visie en het personeel in het kleuteronderwijs)?
Heel uitvoerig nam interveniënt Kathleen Krekels, ook vanuit haar eigen ervaring als logopediste, de verdediging op van de KOALA-test en ze keek vooruit naar de verdere opvolging ervan (ook door de Onderwijsinspectie). Dat leraren volgens haar niet zouden worden opgeleid om “screenings” te organiseren, vond ik enigszins vreemd: misschien niet voor screenings stricto sensu, maar een leraar is toch ook bezig met evaluatie allerhande van leerlingen, zoals ook uit de Kempense brief bleek. Interveniënt Loes Vandromme had wel meer vertrouwen in de kennis en de kunde van kleuteronderwijzers en herhaalde de zorg rond de kostprijs van de afname.
Minister Weyts verwees nog naar de financiële inspanning van de overheid (12 miljoen euro) en zou proberen om die hoge kostprijs (6 euro) per digitale afname naar omlaag te krijgen door meer concurrentie. Voorjaar 2024 zou de Onderwijsinspectie de eerste leerjaren van het lager onderwijs ondervragen over de effecten die zij ervaren van de KOALA-test en taalintegratietrajecten.
Wat het huidige gebrek aan concurrentie betrof voor de digitale kant van de zaak, wees vragensteller Meuleman opnieuw op de rol van de overheid. Ze hoopte ook toch iets losgemaakt te hebben rond andere bekommernissen van de Kempense briefschrijvers. Bij gebrek aan “echte Kempense” onderwijscommissarissen moest een Oost-Vlaamse die stem hier wel vertolken.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de verplichting om de KOALA-test af te nemen en eventuele bijsturingen ervan van Elisabeth Meuleman” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
