Leervertraging: ook niet de eerste keer dat dit voorwerp van commissiebespreking was, maar nu was er een zgn. metastudie (een studie over studies dus) vanuit het niet onaardige Oxford (nwvr: Oxford, UK, welteverstaan, niet: Oxford, MS, USA). Die studie vergeleek studies over de leerachterstand in vijftien landen tijdens de coronapandemie. Voor België (Vlaanderen eigenlijk) werd daarbij een beroep gedaan op twee studies van professor Kristof De Witte en zijn medewerkers, die hier ook al aan bod gekomen zijn. Coronapandemie en leervertraging: dan kom je onvermijdelijk uit bij digitalisering en Digisprong, Bijsprong, zomerscholen. Over de verschillende aspecten had Elisabeth Meuleman direct of indirect vragen.
Minister Weyts stipte terecht aan dat het voor België (Vlaanderen) alleen ging over ‘onze’ IDP (katholiek, lager onderwijs dus: Maldonado & De Witte resp. Gambi & De Witte; cf. supra). Eigenlijk moest hij vooral een groot deel van het corona-onderwijsverhaal opnieuw vertellen en dat was nogal wat, cijfers inbegrepen, tot en met over het zgn. Digisprongfonds, waarin gekleurde middelen gereserveerd werden voor een volgende Vlaamse regering in 2025 en al meer dan 100 miljoen euro zat voor de inderdaad nodige verduurzaming van de digitale inspanningen. De onderwijsadministratie werkte op dit moment ook aan een evaluatie van de maatregelen rond ICT-coördinatie. Er was de professionalisering van de leraren, met bootcamps, met een aanbod van de centra voor volwassenenonderwijs. De zomerscholen, de tutoringsprojecten in de hogeronderwijsinstellingen, het Leerpunt en OBPWO, én… de Vlaamse toetsen. Ik zei het al: het was nogal wat, maar grotendeels wel al bekend.
Vragensteller Meuleman erkende dat er inderdaad al heel wat gedaan was, maar zag ook nog wel een aantal problemen: het inzetten van gepensioneerden als leraar, het moeilijk invullen van de ambten van ICT-coördinator. Interveniënt Loes Vandromme verlegde de aandacht nog meer naar het lerarentekort, dat het leerrecht van leerlingen hypothekeerde, en drong opnieuw aan op actuele cijfers ter zake. Interveniënt Koen Daniëls riposteerde dat er nog wel meer kraptes op de arbeidsmarkt bestonden en dat wekelijks parlementaire vragen stellen niets oploste. Tja… ik zou daar van alles over kunnen zeggen, maar soms is zwijgen goud… Daniëls herinnerde ook aan de actuele vraag over schorsingen van leerlingen van de dag voordien. Alle genomen maatregelen, hoe onvolkomen nog ook, moesten positief in het uitstalraam geplaatst worden, aldus nog het voorstel van Daniëls.
In zijn tweede antwoord leidde de kwestie van de Bijsprong en het lerarentekort de minister dan opnieuw linea recta naar de… flexi-jobs, mét een paar interessante federale details. Ook aan de tewerkstelling van gepensioneerden zat een federale (lees: fiscale) kant. Men kon objectief niet zeggen dat de minister daar geen punt had. Ook voor de verwijzing van de minister naar rector Luc Sels en de algemene arbeidskrapte had ik heel veel begrip. En de minister besloot: “…in het kader van de strijd tegen het lerarentekort zijn we er met de sociale partners wel in geslaagd om egelstellingen – onderwerpen die heel lang taboe waren – wel degelijk aan te pakken. En er is in de hoofden van verschillende sociale partners wel bereidheid – waarvoor dank – om bepaalde taboes los te laten. Op dat spoor zouden we graag doorgaan.” Boeiend, niet?
Vragensteller Meuleman ‘biechtte op’ dat ze inzake flexi-jobs misschien niet helemaal op de lijn van haar partij zat (nwvr: zou het taalgebruik nog voorzichtiger kunnen?). Ze pleitte voor een nieuwe verlenging van de Bijsprong (ook voor gepensioneerden) onder de bekende, al eerdere fiscale opmerkingen (nu van minister Ben Weyts en Koen Daniëls). En er was nog werk aan de winkel van de zomerscholen en de ICT-ondersteuning, aldus Meuleman.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over een nieuwe Britse studie over leervertraging van Elisabeth Meuleman” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
