Hoezeer vragensteller Hannelore Goeman ook geprobeerd had om bij dit inderdaad belangrijke thema de passage uit het regeerakkoord over het ‘vak’ interlevensbeschouwelijke dialoog (in het officieel basis- en secundair onderwijs) te betrekken, vermeldde minister Demir het niet in haar antwoord. Volkomen volgens mijn verwachting schetste de minister de relevante, bestaande overheidskaders in dit verband (sleutelcompetenties, minimumdoelen, leerlingengebegeleiding), maar ze wilde de scholen zeker informeren, zoals al gebeurde via Klasse en Klascement. Overigens doen wij in Katholiek Onderwijs Vlaanderen dat ook. We leerden ook het concept van “rouw- of troostgemeente” kennen (Loes Vandromme; cf. Reveil) en er werd terecht nog eens opgewezen dat ook de bestaande levensbeschouwelijke vakken voor het voorliggende thema erg relevant waren (Roosmarijn Beckers). Maar het allerbelangrijkste dat ik de minister hoorde zeggen, was misschien wel dit: dat de overheid enkel een deel van wat (nwvr: mijn cursivering) de school de leerlingen moet aanleren bepaalt. Ik heb met name vragensteller Goeman vorige legislatuur bij herhaling andere zaken daarover horen zeggen…

Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het bespreekbaar maken van rouw en verlies in het onderwijs van Hannelore Goeman” aan minister Zuhal Demir.

Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen