Deze actuele vragen stonden in de sterren geschreven én vooral: ze gingen over een politiek én inhoudelijk belangrijke kwestie (ook al bij toenmalig Onderwijsminister Ben Weyts en cf. mijn archief). Mijn verwachting vooraf was wel dat het antwoord van minister Demir in deze fase nog algemeen en vaag zou blijven en niet veel meer zou bevatten dan wat we al uit de krant wisten. Maar misschien vergiste ik me… zou het? Ach ja, nog iets: bij een vraag om uitleg in de Onderwijscommissie op 7 november 2024 had ik opgemerkt dat deze kwestie uit het regeerakkoord (p.138) toen nog niet bevraagd werd. Nu in de plenaire vergadering dus wél.
De vragen van de vier vragenstellers waren niet 100 procent identieke vragen, maar toch wel allemaal variaties op hetzelfde thema: wat waren precies de concrete maatregelen (om welke gedetacheerden ging het precies), in welk groter plan pasten die, ging het wel om een besparing, was het een oplossing voor het lerarentekort, wat was de timing?
Minister Demir had alleszins de hele situatie van gedetacheerden van onderwijspersoneel in kaart gebracht: 1.470 personen die naar meer dan 200, heel diverse organisaties, privébedrijven incluis, gedetacheerd waren. Stap 2: de minister had in de eigen administratie de situatie bekeken. Gevolg: van de 142 gedetacheerden daar zouden er 85 terug naar een school gaan vanaf 1 september 2025. Stap 3: de minister heeft dezelfde oefening gevraagd aan al die andere organisaties, waarbij ze toevoegde dat zij en de sociale partners die oefening samen zouden superviseren, zo vertaal ik het nu maar even wat vrij. Zoiets leek mij dan heel concreet te vallen binnen de scope van die lopende werkgroep over de leraar (kabinet-Demir met de sociale partners), waarover de minister in de Onderwijscommissie van 6 februari 2025 nog gesproken had in termen van “snuffelende gesprekken in de luwte”. Conclusie: de minister zou de komende jaren zo weinig mogelijk detacheringen goedkeuren en ze verwees daarvoor naar het regeerakkoord, waarin staat dat de detacheringen vanuit het onderwijs zouden worden gereduceerd en beperkt in de tijd tot maximaal vijf jaar.
Duidelijk was dat de hele redenering van de minister refereerde aan het… lerarentekort. Vragenstellers Loes Vandromme en Bart Claes hadden daar toch in hun inleidingen duidelijk bedenkingen bij geuit.
De rest van de bespreking, met ook nog deelname van drie interveniënten, toonde nog diverse relevante aspecten van zo’n geplande terugkeeroperatie van gedetacheerden naar de klas: een detachering als een doorbreken van de vlakke loopbaan, het financiële plaatje (en besparing?), mogelijke beleidskeuzes wanneer al die andere organisaties hun gedetacheerden in kaart hebben, een begeleidingstraject voor wie allang uit de klas weg is, wat met de ongeveer 300 mensen die betrokken zijn bij “Samen school maken”.
De lange tweede repliek van de minister ging op hetzelfde elan door en daarin legde de minister gedetailleerd uit hoe zij de terugkeeroperatie van de vermelde 85 gedetacheerden zag, inclusief de mogelijkheid dat sommigen toch niet naar hun school zouden terugkeren maar zouden kunnen solliciteren naar vacatures in de onderwijsadministratie die er sowieso zouden komen. Voor het overige was het nu wachten op de bredere oefening van al die andere organisaties.
Tot slot: de zaak van de gedetacheerden bleek erg divers en werd dus het best genuanceerd aangepakt, oké, maar ik meende toch heel wat bezorgdheid te horen over de finale, concrete modaliteiten. Én ook altijd weer… dat broodnodige bredere plan: een loopbaanpact! Ach ja, nog iets: ik had me vooraf toch enigszins vergist, ik beken, mea culpa.
Lees de bespreking van de “Actuele vraag over het plan om detacheringen vanuit het onderwijs te stoppen van Loes Vandromme, over de detacheringen in het onderwijs van Koen Daniëls, over een mogelijke detacheringsstop binnen de onderwijsadministratie van Bart Claes en over de detacheringsstop binnen het onderwijs van Stephanie D'Hose” aan minister Zuhal Demir.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
