Ik ben mijn professionele carrière begonnen als kinesist in het buitengewoon lager onderwijs en gaf kinderen van type 1 en 2 psychomotoriek. Na het lager onderwijs konden ze doorgroeien naar het buitengewoon middelbaar onderwijs, waar mijn man 35 jaar heeft lesgegeven. Deze kinderen zijn altijd mijn grote helden gebleven. Ook nu nog zijn ze mijn drijfveer om me blijvend in te zetten in het schoolbestuur.

Toen ik een paar jaar geleden mijn politieke carrière vaarwel zei, leek het zwarte gat de logische volgende stap. Gelukkig kreeg ik snel heel wat vragen. De leukste vraag was om een PPS-project leiden, samen met het buitengewoon onderwijs, waar mijn man heel zijn carrière heeft lesgegeven. Het doel was om samen met de publieke en private sector de school een nieuw leven te geven. Wat een uitdaging!

Mijn financiële achtergrond was ook de basis voor een andere opdracht: dertien scholen verenigen in één financieel systeem om met beperkte middelen het beste te bieden voor kinderen, leraren en ouders. Toen ik werd gevraagd om te zetelen in de raad van bestuur van Katholiek Onderwijs Vlaanderen, kon ik geen neen zeggen: een mooie kans om al mijn ervaring in het onderwijs als lokale beleidsmaker in de praktijk om te zetten.

Ik verwacht veel van het aankomende congres, waarmee we inzetten op groei en generositeit. Die generositeit en ambitie past Katholiek Onderwijs Vlaanderen toe op haar kinderen dankzij kwaliteitsvol onderwijs en een eerlijk pedagogisch project. Ons onderwijs biedt kinderen en jongeren structuur en houvast in een veranderende wereld, zodat ze klaar zijn voor het leven.

Godsdienst en religie zijn daarbij ook belangrijke factoren: het gaat niet alleen meer over Jezus en God, maar over leven in een gemeenschap waar verschillende godsdiensten samenleven. Mijn kleindochter woont in Brussel, is de enige in haar klas die thuis Nederlands spreekt en leert me veel over integratie en hoe de katholieke godsdienst daar een grote rol in speelt.

Katholieke godsdienst is niet enkel meer uitleggen hoe Jezus leefde en hoe wij moeten leven. Het is samen nadenken hoe we samen kunnen leven, leren respect te hebben voor elkaar en voor elkaars geloof. Jezus zelf ging de dialoog niet uit de weg.

We voelen in onze scholen dat we niet gewoon onze job komen doen, maar onze kinderen met vereende krachten als team vooruitduwen. In een katholieke dialoogschool gaan we respectvol met elkaar om. Je voelt dat je een teamlid bent en samen een puzzel aan het leggen bent.

Sinds 1 september 2018 zijn we gefusioneerd met dertien  scholen, verspreid in Oostende en Middelkerke. Dat is geen sinecure, want elke school heeft zijn eigen DNA. We zijn alvast gestart met een centrale administratie met boekhouding en een centrale klusjesdienst waardoor we directies willen ontlasten. Maar de weg is nog lang: centrale aankopen, solidariteitsbijdrage, juridische ondersteuning ... we moeten de planlast voor de directie verminderen, zodat ze meer tijd en ruimte hebben voor andere, fundamentele zaken. Daar biedt bestuurlijke optimalisering en schaalvergroting een antwoord. Bovendien spreek je op beslissings- en adviesorganen dan met één stem, waardoor je sterker staat.

De drive van de leraren en hun wil om van onze wereld een betere plek te maken. Dit tonen ze door een open houding naar de kinderen, maar ook door solidariteitsacties als de sponsorloop, inzamelingen of kerstcadeautjes voor onze armere kinderen.

We blijven ook niet ter plaatse trappelen: we willen vooruit en we willen ons onderwijs optimaliseren als een verbindende en ambitieuze organisatie die mensen samenbrengt. De fusie geeft dit ook duidelijk aan.

Groei. Genereus, daar mag de minister voor zorgen, want extra werkingsbudget voor de scholen en loon voor de personeelsleden mag wel. 

Genereus ambitieus kunnen we vooral toepassen op onze core business: de kinderen. Voor hen moeten we genereus ambitieus zijn. Ze moeten krijgen wat ze nodig hebben en we moeten van hen méér verwachten dan wat ze zelf denken te kunnen.