‘Waauw’, zeg ik als ik bij meester Thomas bij het raam twee schaakborden naast elkaar zie staan. De opstelling is verschillend. Hier wordt geschaakt, denk ik. Wie, wanneer, wat en hoe, vraag ik me af. Ik hoor hoe meester Thomas de voorkennis van zijn leerlingen ophaalt over spiegelingen; hoe hij een korte instructie geeft, even samen oefent en zijn leerlingen aan het werk zet. Benieuwd vraag ik naar zijn schaakverhaal.

'Het begon met een zot idee', vertelt Thomas. Die lange middagpauze, de knappe denkers, zijn eigen schaakzin: tijdens de middag leerde Thomas leerlingen van het vierde, vijfde en zesde leerjaar schaken. Voor wie wil. Met een paar afspraken gingen de schaakmiddagen van start.

‘De leerlingen hadden er zin in’, zegt Thomas, ‘en ikzelf ook.’ Het leren redeneren, het strategisch denken, de verbinding met de leerlingen, het leren naast de schoolboeken: het werden boeiende middagen. De hersenen kraakten… Het schooljaar eindigde met een heus schaaktoernooi.

Vele leerlingen kregen de smaak te pakken.

Nu heeft het schaakbord een vaste plek verworven in de klas. Enkele leerlingen gaan de uitdaging aan. Wie zet meester Thomas schaakmat? Even klaar met spelling, het contractwerk af, geen wiskundige herhaling nodig? Met een paar minuten denktijd wordt een volgende zet voorbereid. Meester Thomas is weer aan zet.

‘Dat kan de volgende speeltijd zijn, na de middag, de volgende dag of… Als de leerlingen een toets maken, zet ik me weleens aan het schaakbord. Ze zien me denken.’

‘We hebben de hersenen van de meester al eens horen kraken’, vertelt een jongen glimlachend. Meester Thomas knipoogt. ‘Een oude tafel en krakende hersenen…ze komen van pas in onze klas.’

Achtergrond bij het leergebied wiskunde: Wiskunde (katholiekonderwijs.vlaanderen)