9 februari 2023 – Samenwerking tussen scholen en lerarentekort

Vragensteller Jan Laeremans gebruikte als vertrekpunt de nog recent geformuleerde stelling in het verhaal van het lerarentekort dat er op papier eigenlijk voldoende leraren zouden zijn en met name professor Wouter Duyck van de UGent was van die stelling een grote promotor. Wellicht is die “op papier” (lees: puur theoretisch, op macroniveau) in dezen heel belangrijk. Het doet me altijd wat denken aan die simplistische redenering over de vele vacatures op de arbeidsmarkt met tóch een aanzienlijk aantal werklozen. Hoe is zoiets mogelijk, luidt de verontwaardiging dan. Alsof al die vele werklozen zomaar netjes geschikt zouden zijn voor al die diverse soorten vacatures… quod non.

Voor onderwijs volgen dan steevast diverse factoren die de efficiënte inzet van leraren verhinderen, met als onderliggende rationale dat als alle leraren nog wat meer uren zouden lesgeven, de leerlingen wat minder uren les zouden krijgen en al die “detacheringen” van leraren naar allerlei verderfelijke “tussenstructuren” niet zouden bestaan, al die leraren al die bestaande opdrachten in al die scholen toch zomaar zouden kunnen invullen zeker. Al die scholen zijn toch hetzelfde, niet?... Die rationale hoorde ik deels ook hier weer bij vragensteller Jan Laeremans, tot en met in zijn kritiek op de vaste benoeming toe, daarin trouwens duidelijk, althans voor een deel, gesteund door bijvoorbeeld interveniënt Koen Daniëls later in de vergadering.

De vragensteller betrok bij zijn betoog en vragen ook nog de conceptnota over bestuurlijke optimalisatie en schaalvergroting (BOS) van toenmalig onderwijsminister Hilde Crevits (op 2 juni 2016 ingediend in het Vlaams Parlement en daar in de Onderwijscommissie van 30 mei 2017 afgehandeld). En nóg dé oplossing voor alle onderwijsproblemen… netoverschrijdende samenwerking. Uiteraard! Voor Laeremans’ verwijzing naar Lieven Boeve maak ik de lezer ten slotte graag attent op deze achtergrondinformatie inzake financieringsspelregels van het onderwijs. Wat vond minister Weyts van dat alles in de strijd tegen het lerarentekort?

Hij schetste de (nieuwe) regelgeving voor de vaste benoeming, de affectatie aan een school en netoverschrijdende scholengemeenschappen die nu ook al mogelijk waren, maar in de praktijk, ondanks de bestaande, zgn. incentives, amper bestonden. De minister ging kort in op hoe het de vorige legislatuur gelopen was met de vermelde BOS-conceptnota van minister Crevits en dwingender optreden op dat stuk deed ons weer belanden op… de grondwetsherziening die nu al enkele keren recent aan de orde van de dag geweest was. Zijn reactie op de 40%-kwestie van Lieven Boeve: de totale pot werkingsmiddelen volgt in het volledige leerplichtonderwijs de leerlingenevolutie voor 40 procent, maar dat speelt dus niet op individueel schoolniveau, en omkadering volgt de leerlingenevolutie voor 100 procent.

Vragensteller Laeremans ‘vergat’ in zijn repliek toch wel heel snel dat er nu eenmaal verschillende pedagogische projecten bestonden, of moest dat, ook voor hem, voortaan stoppen dan? Was het dat? En konden hij en interveniënt Koen Daniëls nadien zich dan heel misschien inbeelden dat, zolang die verschillende pedagogische projecten bestonden, zulks inderdaad een relevante rol speelde in het hr-beleid van de diverse schoolbesturen? De teneur op dat vlak is bij hen duidelijk anders: alle leraren moeten zomaar in om het even welke school kunnen lesgeven. Maar een weinig later sprak interveniënt Daniëls dan toch zelf over de relevantie van de verbondenheid van een leraar met zijn school. Inderdaad! Dus…?

Interveniënt Loes Vandromme had voordien al terechte nuances geplaatst bij het betoog van vragensteller Laeremans en gewezen op het belang van vertrouwen in het lokale onderwijsveld. Zij geloofde niet in Wouter Duycks stelling.

Na nog een grapje over een grondwetallergie verklaarde minister Weyts zich akkoord met de piste van Laeremans en Daniëls over netoverschrijdende anciënniteitsopbouw. Hij probeerde ook, in het kader van de programmatie, de discussie wat te openen naar enkele stimuli die gegeven zouden kunnen worden voor meer rationalisatie, wat ook goed zou zijn in de strijd tegen het lerarentekort.

Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen

Verwante artikels

OVER DEZE BLOG

Deze blog is niet bedoeld als formeel standpunt van Katholiek Onderwijs Vlaanderen, evenmin als een puur verslag, maar wel als een niet-neutraal, persoonlijk commentaar op vooral ook politieke aspecten van de parlementaire onderwijsactiviteiten, zowel in de Commissie Onderwijs en de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement als uitzonderlijk ook in een andere vakcommissie die occasioneel relevant kan zijn voor het beleidsdomein Onderwijs.

×
Kijkt als...
Niveau
Regio