Ten minste even interessant (maar zeker niet nieuw) was de tweede vraag om uitleg van de commissievergadering, waarvoor Hannelore Goeman opnieuw tekende. Nu gewapend met een voorstel in de Franse Gemeenschap om het levensbeschouwelijk onderwijs optioneel te maken. Een verhaal trouwens met een al langere voorgeschiedenis, dat gelijk ook “ontroerde” door de hernieuwing van de weliswaar erg selectieve “Paarse” liefde van rond de eeuwwisseling in deze commissievergadering. Vragensteller Goeman schetste het thema met de grondwet in de hand en wat er in de Franse Gemeenschap gaande was. Verwijzend naar uitspraken van voormalig onderwijsminister Hilde Crevits vroeg Goeman aan minister Weyts wat hij van een en ander vond en of het een optie was om de bestaande zgn. opt-inregeling voor vijfjarige kleuters inzake levensbeschouwelijk onderwijs uit te breiden tot het hele leerplichtonderwijs.
Tijdens de bespreking tekende zich eenzelfde politieke verdeling af als we eerder al gezien hadden over dit thema, met dien verstande dat Groen nu niet aanwezig was en Vlaams Belang niet tussenkwam. Minister Weyts overliep eerst mooi de diverse, relevante elementen van de zaak, ook wat de huidige praxis in het onderwijs betrof, met vermelding van de vijf pilootprojecten in het GO!. Zo zag vragensteller Goeman de zaak natuurlijk niet en ze had zich ook communicatief goed voorbereid met deze oneliner naar goede stevaertiaanse traditie: “Binnen de muren, maar buiten de uren!”. Ze wachtte ook nog op de cijfers over die opt-insituatie in het kleuteronderwijs (cf. infra).
Interveniënt Jean-Jacques De Gucht verraste niet door zijn principiële houding ter zake. Die kenden we allang. Maar nu maakte hij het nóg wat bonter… De manier waarop hij een appel deed op de openheid van het katholiek onderwijs en van Lieven Boeve in het bijzonder, terwijl hijzelf al a priori datzelfde katholiek onderwijs de facto het recht op een eigen pedagogisch project ontzegde, was voor mij tenenkrullend en veroorzaakte bij mij niet weinige plaatsvervangende schaamte. Van een bijzonder “geloof” (excusez le mot…) in de grondwettelijke vrijheid van onderwijs gesproken, niet? Hoe dan ook, de Paarse as, voor dit thema welteverstaan, was springlevend.
In het andere kamp zaten interveniënten Loes Vandromme en Kathleen Krekels, die elk op hun manier de andere klok lieten luiden en even constructief als de minister nogmaals na hen. Die had over de gevraagde opt-incijfers nog laten verstaan dat zoiets administratief heel wat voeten in de aarde zou hebben. Planlast, beste lezer, weet je nog? Ik vroeg me ten slotte af hoelang het al geleden was dat interveniënt De Gucht nog eens in een katholieke school, die er overigens ook in soorten bestaan, geweest was, áls hij er al ooit eentje van binnen gezien had natuurlijk.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het optioneel maken van levensbeschouwelijk onderwijs van Hannelore Goeman” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
