Deze vraag om uitleg van Loes Vandromme zorgde toch voor niet zozeer commotie als wel enige duidelijke verontwaardiging bij de vragensteller in vergelijking met de voorafgaande vragen. Waarover ging het dan? In met name basisscholen werd nogal een beroep gedaan op vrijwilligers, bijvoorbeeld voor toezicht én hulp in middagrefters, zeker wanneer “men” het nodig vond om te zorgen voor een warme maaltijd op school, zoals ook in deze commissie bij bepaalde politici al weleens geklonken heeft. Ik vond dat die verdacht stil bleven nu, maar dat terzijde. Het probleem was dat die vrijwilligers, maar ook (betaald) personeel voor zo’n middagtoezicht, moeilijker te vinden waren. Bovendien betekende die werkwijze extra administratie en planning voor de scholen en de regelgeving rond de vrijwilligersvergoeding wilde blijkbaar ook al niet erg meewerken. Kreeg minister Weyts ook al signalen over die problemen? Hoe zou hij scholen ondersteunen in het voeren van een vrijwilligersbeleid? Maar meer algemeen nog: de koopkracht van scholen daalde zienderogen, wat zelf extra personeel in dienst nemen vaak onmogelijk maakte. Hoe zou de minister hen daarin tegemoetkomen?
De minister had duidelijk weinig tot geen oren naar het geschetste probleem: één, hij had daarover géén klachten ontvangen (noch via zijn administratie, noch via zijn kabinet; wat op zich natuurlijk wel waar kon zijn, maar zulks impliceerde anderzijds uiteraard evenmin dat er geen probleem bestond in de schoolpraktijk…) en twee, het ging ter zake om federale regelgeving. Hij verwees nog wel naar de ontwikkelingen in zijn andere (Vlaamse) beleidsdomein, Sport, er was het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk, waaraan ook scholen vragen konden stellen, en ten slotte eventueel, op gemeentelijk niveau, de mogelijkheden binnen het zgn. flankerend onderwijsbeleid op lokaal niveau, waaraan ikzelf nog enige fijne herinneringen heb uit de tijd van toenmalig onderwijsminister Frank Vandenbroucke.
Vragensteller Vandromme stak, hoewel zeer beleefd, haar verbazing niet onder stoelen of banken. Ze verlegde haar accent, niet onterecht leek mij, naar haar derde vraag over die dalende koopkracht van scholen. Niet voor het eerst trouwens, en ook toen bleef de reactie van de minister lauw, om het zacht uit te drukken. Met verwijzing naar een brainstorm einde vorige legislatuur in een werkgroep MVD-personeel (meester-, vak- en dienstpersoneel) zou vragensteller Vandromme de mensen die met vele vragen over dit thema bij haar kwamen aankloppen, zeker vragen om zich ook tot het kabinet van de minister te wenden.
Interveniënt Koen Daniëls, partijgenoot van de minister, had wel oren naar wat vragensteller Vandromme over warme maaltijden op school gezegd had. Daniëls kende ook het bovenvermelde decreet over flankerend onderwijsbeleid op lokaal niveau en wist zelfs dat die regelgeving lokaal niet altijd accuraat gevolgd werd… Hij vond het geen goed idee om m.b.t. vrijwilligers bijkomende decreten te maken. Ten slotte zag hij wel onderwijsheil in de groep vrijwilligers van de coronavaccinatiecentra, waar nu dat vrijwilligerswerk aan het uitdoven was. Inderdaad, geen slecht idee, vond ik.
De minister zocht nog even in onderwijscao XII naar dat zgn. Meester-Vak-en-Dienstpersoneel, maar vond het niet meteen, wat nochtans erg eenvoudig te googelen is, en beperkte zich tot de weliswaar juiste conclusie dat die onderwijscao (paragraaf 6, p.10-13) inderdaad een gevoelige verbetering van de arbeidsomstandigheden van die personeelscategorieën bevatte. Ten slotte verwees hij kort naar de mogelijkheid om uren om te zetten in punten.
Vragensteller Vandromme bleef ook bij haar punt en benadrukte nog het koopkrachtverliesverhaal, waarop de minister niet geantwoord had. Zij zou de commentaren die ze vanuit het veld gekregen had, alvast doorsturen naar de minister.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de inzet van vrijwilligers in scholen van Loes Vandromme” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
