Ook Koen Daniëls had over dit thema eigenlijk een vraag om uitleg op de agenda, maar door fileperikelen geraakte hij pas laattijdig in de commissiezaal en dus waren er “formeel” slechts twee vragenstellers en moest ‘vragensteller’ Daniëls genoegen nemen met de rol van interveniënt, maar dat kon de ‘pret’ niet bederven. Tenminste, het ging om een belangrijke en ernstige kwestie, waarop de hele commissie, -- intussen was dus inderdaad wat meer volk gearriveerd --, heel goed reageerde, vond ik. Ook Elisabeth Meuleman had een soortgelijke vraag om uitleg ingediend, maar zij bleef om mij onbekende redenen helemaal afwezig.
Bij beide vragenstellers was er een kritische, of toch ten minste nuancerende ondertoon bij hun vragen. “Wat vond minister Weyts van het initiatief van Het Nieuwsblad?”, klonk nog gewoon zakelijk, maar kale cijfers zonder context waren toch niet voldoende voor een schoolkeuze. Beide vragenstellers hadden een, zij het toch verschillende, vraag over de rol van de overheid (de minister) in dezen: Vandromme hield het op ondersteuning van de scholen om datageletterd hun schoolbeleid te voeren; Laeremans sprak van een taak van de overheid (lees: in plaats van van een krant).
Eigenlijk vond iedereen (ook interveniënt Koen Daniëls later) elkaar in het belang van bijkomende context bij cijfers allerhande. Overigens deed de overheid op het stuk van cijfers wél al heel veel: Dataloep, waaruit Het Nieuwsblad zijn cijfers gehaald had en waarin de individuele scholen nog rijkere informatie kregen. Voorts waren er de doorlichtingsverslagen van de Onderwijsinspectie, de 1,5 miljoen euro voor de pedagogische begeleiding wat datageletterdheid betrof, het Talentcenter van VOKA (na de paasvakantie), de Onderwijskiezer, het Beroepenhuis, specifieke initiatieven voor tso/bso (o.a. DOE-beurzen op de komende FTI-congressen).
Vragensteller Vandromme wees op de grote beroering die “De Onderwijzer” van Het Nieuwsblad veroorzaakt had. Ze legde de link met de nieuwe Onderwijsspiegel, die de dag voordien gepubliceerd was, en wilde nog weten of ook de CLB’s middelen kregen voor de versterking van hun datageletterdheid. Vragensteller Laeremans bleef vinden dat voor de noodzakelijke contextuele gegevens de rol van de overheid belangrijk was. Hij dichtte de minister wel heel veel invloed toe, wanneer hij vroeg of die geen afspraken kon maken met de kranten.
Interveniënt Johan Danen verwees naar de inspectieverslagen die al in het verleden online geplaatst werden. Scholen met veel kwetsbare leerlingen konden, zonder de bedoelde contextuele gegevens, eventueel benadeeld worden door “De Onderwijzer”: hoe zou de minister dat verhinderen? Interveniënt Daniëls, wiens ingediende vraag om uitleg veel meer inzoomde op de zgn. C-attesten in het beroepsonderwijs, was het eens met veel van wat al gezegd was, maar miste in de tool met name wat leerlingen die niet voortstudeerden, nadien deden op de arbeidsmarkt. Zeker nuttige informatie voor scholen met tso/bso.
Minister Weyts gaf dan een welluidende variant op een andere, recente, prachtige quote: “Een school laat zich niet vatten in een grafiek.” Ik geef hier graag de bronvermelding van die laatste, zij het dat die (opnieuw) alleen voor abonnees van de bewuste krant toegankelijk is: Mona Thijs schreef de bedoelde zin in De Standaard op 21 maart 2023. Maar toegegeven, de ministers “Je kunt een school niet vatten in een Exceltabel.” klonk ook heel schoon, zeker met dat rijm aan het eind.
Net wegens die belangrijke waarheid bleef de minister erbij dat de overheid zulks dan ook beter zelf niet probeerde. Zijn sturende mogelijkheden ten aanzien van kranten waren nogal beperkt. Contextuele feedback van de scholen bij zo’n tool mee opnemen in de krant leek de minister niet erg realistisch en hij had gelijk, leek mij. Voor de zaak van de datageletterdheid herhaalde de minister de middelen voor de pedagogische begeleidingsdiensten, die eventueel ook de CLB’s daarbij konden ondersteunen.
In de slotwoorden bleek dat men op dezelfde lijn zat en met zijn verwijzing naar de attestering toonde Koen Daniëls nogmaals aan dat kranten toch liever wat beter konden opletten met dit soort complexe zaken. Zeker zijn laatste zin kon ik ook heel erg appreciëren, gewoon wegens het enorme waarheidsgehalte ervan: “Want een school, dat zie je, dat voel je, dat ruik je, dat is intermenselijk contact, en dat kun je uiteraard niet op papier zetten.”
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
