Een om meerdere redenen interessant verhaal dan van Koen Daniëls met een duidelijk Kempische connectie: via een verkort programma behaalde de Libanese vluchteling Umar Badawi een professioneel gericht bachelordiploma (Sociaal Werk) aan de Thomas More Hogeschool (vestigingsplaats: Geel). Een primeur voor het Vlaamse hoger onderwijs. De zaak paste in het zgn. MaxiPac-project (Maximising Previously Acquired Competences, zeg maar, een verhaal dat te situeren valt binnen de eerder/elders verworven competenties, EVC). Vragensteller Daniëls schetste de regelgeving ter zake, met de bevoegdheden van de diverse betrokken actoren. Hij had zeven (!) vragen: over de al of niet uniformiteit van de procedure, over nog andere initiatieven om het behalen van een diploma via een verkort traject bekender te maken, over het aantal deelnemende hogeronderwijsinstellingen aan dit project, over het EVC-digitale platform en over de evaluatie van en kwaliteitsbewaking bij dit project.
Minister Weyts haalde de relevante passages aan uit de Codex Hoger Onderwijs (cf. art.II.232-245). Ik begrijp dat wel, maar eigenlijk waren de antwoorden op bepaalde vragen gewoon te lezen in de regelgeving zelf en daarvoor dienen vragen om uitleg eigenlijk niet, maar dat terzijde. De gevraagde uniforme procedure bestond dus legistiek al, maar er was ook de autonomie van de hogeronderwijsinstellingen (en van de associaties). Het MaxiPAC-project wilde wel enige stroomlijning brengen in de validatie van eerder verworven competenties. De minister somde nominatim nog een hele reeks andere mogelijkheden op om een diploma via een verkort traject met vrijstellingen te behalen. Aan het MaxiPAC-project participeerden nog andere instellingen dan de Thomas More Hogeschool. Een evaluatie nu was niet opportuun, omdat nog een vervolgonderzoek gepland was om MaxiPAC te verspreiden in Vlaanderen. Het vooropgestelde digitale platform, waar in het kader van MaxiPAC nu aan gewerkt werd, had als doel derdelanders begeleiding en ondersteuning te bezorgen. De gevraagde kwaliteitsbewaking was ook gewoon de bestaande reguliere kwaliteitsbewaking van het hoger onderwijs.
Na eerst alweer de onnodige herhaling van een deel van het antwoord van de minister had vragensteller Daniëls nog één vraag en één suggestie. Kon de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) niet een aantal steekproeven doen op het vlak van de kwaliteitsbewaking van de toekenning van EVK’s en EVC’s, hetzij via die MaxiPAC-procedure hetzij via andere procedures? Daniëls meende een zgn. associatie-effect te ontwaren bij de toekenning van EVC’s en EVK’s (lees: er zou op dat vlak een zekere mildheid bestaan tussen de instellingen van dezelfde associatie, en dus niet tussen de associaties). Dat leek hem iets voor de minister om in kalmere tijden op te nemen in diens overleg met het hoger onderwijs. Toen vragensteller Daniëls zijn reflectie voortzette en de zaak op een volgend leven van parlementsleden betrok, kon ik een glimlach niet onderdrukken … En finaal was daar toch alweer de coronacrisis als katalysator voor potentiële carrièreveranderingen, tja …
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het MaxiPAC-project in het hoger onderwijs van Koen Daniëls” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
