Het volgende thema in de lange rij was ook al erg bekend. Doorgaans was het Koen Daniëls die daarover vragen stelde en kwam Brecht Warnez tussen, tenminste toch deze legislatuur, want hij was een nieuwkomer in het Vlaams Parlement. Nu waren de rollen omgekeerd. Er waren nieuwe ontwikkelingen sinds de vorige keer (11 maart 2021). Vragensteller Warnez had De Standaard (voor abonnees) van 28 mei 2021 gelezen, waarin het inderdaad opvallende probleem heel gedetailleerd uitgelegd stond (cf. ook de zaak in een notendop). Een nieuwe episode in een allang aanslepend verhaal met een heel typische federale-gemeenschapsdimensie naast een communautaire dimensie. Terwijl ik bij vragensteller Warnez vooral een bezorgdheid om duidelijkheid voor Vlaamse aspirant-geneeskundestudenten (ook wanneer ze afgestudeerd zouden zijn) en daarbij een zin voor samenwerkingsfederalisme voelde, sprak het antwoord van minister Weyts, niet onterecht zo leek mij, wél boekdelen in een andere richting: constructieve opstelling, ja, maar… het moest nu toch eens eindelijk gedaan zijn met deze hele geschiedenis. Wat zou dat geven?
Minister Weyts legde nog eens duidelijk de verdeling van de bevoegdheden in dezen uit naast ook de eerdere, federale en Vlaamse afspraken, met daarbij ook de inschrijvingscijfers voor de nakende toelatingsexamens (tand)arts op 6 en 7 juli 2021, de berekeningswijze van de Vlaamse contingenten en de geschiedenis van de zgn. “lissage”, die hier al meermaals de revue passeerde. De minister herhaalde ook het verhaal van 11 maart 2021: de kwestie met de zes medische specialisaties die buiten het quotum gehouden zouden worden en de brief die hij daarover naar minister Frank Vandenbroucke geschreven had, die tot nog toe zonder antwoord gebleven was. Maar sinds de vrijdag voordien was er inderdaad beweging in de zaak gekomen en op 7 juni 2021 kwam er vervolgens een vraag om overleg vanwege het kabinet-Vandenbroucke over twee nieuwe KB’s: de inhoud van die KB’s was dramatisch, zo leerde de minister naderhand. En hij gaf toelichting. Hij zou constructief blijven in dat geplande overleg, maar zijn uitgangspunt (en dat van de Vlaamse regering) was ten minste éven duidelijk en hij rekende op de steun van de Vlaamse partijen, waarvan intussen een aantal ook in de federale regering zaten…
Vragensteller Warnez ging grotendeels wel mee met de minister, had ik het gevoel, maar polste vervolgens naar de contacten met de Vlaamse vertegenwoordigers in de federale Planningscommissie en naar de timing van het overleg met minister Vandenbroucke. Interveniënt Koen Daniëls’ tussenkomst stond in de sterren geschreven, met een ‘kleurrijk’ verhaal over ‘de overkant’. Inderdaad. Met de bal in het kamp van de federale regering… Interveniënt Kristof Slagmulder roerde nog wat steviger in de politieke soep en zag al haast het Vlaamse onafhankelijke schip voor zich uitvaren, waarop zijn partij mee aan het roer stond…
Minister Weyts, voortgaande op wat beslist was onder de regering-Michel I en nadien herzien werd, gaf nog wat bijkomende geschiedenisles en kwam altijd weer op hetzelfde punt uit. En vragensteller Warnez…die zag toch nog een piste voor een “dure studie… om de exacte aantallen te gaan bepalen. Wij kunnen dat dan vastleggen en daaraan een responsabilisering koppelen. Wie dan over de schreef gaat, moet dan maar bestraft worden, als er maar een oplossing is voor onze Vlaamse studenten, maar ook voor de totale gezondheidszorg.” Welke (politieke) mechanismen waren hier allemaal aan het spelen…?
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de artsenquota van Brecht Warnez” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
