Als voorlaatste vraag om uitleg van deze commissievergadering nog een coronagerelateerde vraag waaraan ik toch enkele woorden meer ga besteden dan ik me bij de eerdere coronavraag over mentale druk bij onderwijspersoneel en CLB-medewerkers voorgenomen had… Er ging namelijk enige (politieke) voorgeschiedenis vooraf aan de bewuste vraag: een voorgeschiedenis waarin overigens ook een journalist van een krantenartikel over het thema in kwestie een bepaalde invalshoek hanteerde waarbij wel wat vragen te stellen zijn.
Op 26 maart 2021 stond het bedoelde artikel (voor abonnees) in Het Laatste Nieuws, met daarbij verwijzingen naar een infografiek en zelfs een video om toch maar het levensbelang van ventilatie in de strijd tegen covid-19 als beste remedie te beklemtonen. En zulks nota bene in een veel complexere situatie, wat schoolinfrastructuur betreft, dan alleen het coronaprobleem. Daarop diende dan blijkbaar Elisabeth Meuleman een interpellatie in, maar die werd op 29 maart 2021 afgewezen door het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement. Daarmee werd de vraag een ‘gewone’ vraag om uitleg. De trouwe lezer van deze blog herinnert zich zeker nog dat naast die interpellatie/vraag om uitleg-kwestie in de plenaire vergadering van 31 maart 2021 Groen-fractievoorzitter Björn Rzoska ter zitting de spoedbehandeling vroeg van een voorstel van resolutie over hetzelfde thema, maar niet kreeg, waardoor ook dat voorstel naar de Onderwijscommissie verwezen werd voor latere behandeling…als dat tegen dan alweer niet ingetrokken is. Zó belangrijk zijn voorstellen van resolutie soms…
Een vraag om uitleg dus nu in deze commissievergadering. Zelfs twee vragen om uitleg, want naast Elisabeth Meuleman stelde ook Roosmarijn Beckers een erg verwante vraag, zij het dat de formulering van het thema van de vraag totaal anders was…én het ideologische onderliggende standpunt van de vragenstellers bij beiden een expliciet overheidsoptreden betrof in weliswaar twee varianten: bij Meuleman een rechtstreekse tussenkomst (ook financieel) van de overheid, bij Beckers een verplichting vanwege de overheid aan de scholen, die zij gelijk wel zelf ook nuanceerde en waarna ze toch weer inzoomde op controle door de Onderwijsinspectie… het blijft boeiend om het gedachtegoed van de diverse politici geëxpliciteerd te zien. Elke burger van dit land, en a fortiori elk onderwijspersoneelslid, zou van dat soort fundamentele zaken kennis mogen nemen om een gefundeerde stem uit te brengen bij de parlementsverkiezingen, lijkt mij…maar toegegeven, ik ben slechts de Kempense zotskap van de Brusselse Guimardstraat…
Voor ik aan de vragen zelf toekom, graag nog een woord over het journalistieke deel van de voorgeschiedenis. Dat er voor de grote infrastructuurnoden in onderwijs nooit geld genoeg is, kun je betreuren, maar daarbij gaat het nu eenmaal om fenomenale bedragen die niet zomaar als manna uit de hemel vallen én…gelijk kan men niet beweren dat er al enkele legislaturen, ook in de huidige legislatuur, geen substantiële budgettaire inspanningen ter zake geleverd zouden zijn en worden. Voorts een complex coronaverhaal erg eenzijdig belichten, waarbij ventilatie blijkbaar met stip prioriteit één zou moeten zijn en de journalistieke invalshoek in kwestie retorisch zelfs eindigt op een verband tussen de sluiting van de scholen vóór de paasvakantie en het zgn. lakse ventilatiebeleid…ja, dan plegen mijn wenkbrauwen in fronsmodus te gaan. Genoeg over de voorgeschiedenis echter.
Kort nog iets over de bespreking zelf, die wel liefst 49 minuten in beslag nam. Eén. Ik heb genoten van een bepaald wederwoord van minister Weyts: “Als u de zaken zou opvolgen, zou u ook weten hoe wij altijd hebben gecommuniceerd.” Hij gaf een gedetailleerd overzicht van de genomen (strenge) veiligheidsmaatregelen en initiatieven, ook inzake ventilatie, en van de timing ervan en sprak zijn vertrouwen uit in de preventieadviseurs van de scholen. Twee. De financiële toelichting van de minister, -- en toegegeven, de middelen zullen wellicht nooit alle noden dekken --, spoorde door zijn verwijzing naar planlast met datzelfde vertrouwen in scholen. Drie. Over de reglementaire spreektijd van vragenstellers en interveniënten ontstond op een bepaald moment enige commotie, waarbij voorzitter Karolien Grosemans het recht helemaal aan haar kant had, vond ik, hoewel ik ook wel genoten heb van de bolhoedpassus van ‘nieuwkomer’ Caroline Gennez en de reactie daarop van minister Weyts. Mijn conclusie bij de hele kwestie? Much Ado About Nothing…
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
