Ik ben saxofoniste van opleiding. Vroeger gaf ik voltijds saxofoonles aan de muziekacademie, later ook aan de kunsthumaniora van het Heilig Graf in Turnhout. Om tot een voltijdse aanstelling te komen, is mijn takenpakket uitgebreid met muzikale opvoeding. Dat was voor mij een hele uitdaging, aangezien ik er niet voor opgeleid ben. Ik had het geluk dat mijn echtgenoot muziekpedagogie heeft gestudeerd. Hij heeft me in het begin dan ook veel lesmateriaal bezorgd en mij op weg geholpen met talrijke tips.

Op die manier heb ik stap voor stap mijn eigen weg gezocht en heb ik geleidelijk aan kunnen vaststellen dat ik het leuk vind om voor de klas te staan. Na enige aarzeling heb ik mijn job in de muziekacademie en de kunsthumaniora opgegeven om voltijds aan de slag te gaan als leraar muzikale opvoeding in de vrije Sint-Lambertusscholen in Westerlo, een toffe school in mijn eigen gemeente. Al snel bleek het de juiste beslissing te zijn: elke dag ben ik meer en meer van mijn job als muziekleraar gaan houden.

Toch bleef ik me een beetje onzeker voelen. Ik vroeg me steeds af of ik wel goed bezig was. Ik wilde graag bijleren, up-to-date blijven en ook mijn onderwijsaanpak vernieuwen. Redenen genoeg om ondersteuning te vragen bij de pedagogische begeleiding.

Ik heb het geluk om deel uit te maken van een heel enthousiaste vakgroep waarin iedereen goed samenwerkt. Aanvankelijk gebruikten we enkel eigen lesmateriaal, maar na enkele jaren zijn we overgeschakeld op een handboek. Enerzijds wilden we wel eens een andere insteek uitproberen, anderzijds bestond er toch wel wat twijfel over het al dan niet voldoen aan alle leerplandoelstellingen. Toch voelden we al snel aan dat we onze lessen toch persoonlijker – en daardoor hopelijk ook interessanter voor de leerlingen – konden maken, indien we vanuit onze eigen inbreng zouden vertrekken.

Sinds ik lesgeef in het dagonderwijs, is het leerplan muziek al meermaals veranderd. Om de vernieuwingen te verduidelijken, konden we altijd bij onze pedagogisch begeleider Kathleen terecht. Steeds is ze bereid om ons op haar persoonlijke, gemoedelijke manier met raad en daad bij te staan. Dankzij het regionetwerk hebben we al heel veel van elkaar kunnen leren. We wisselen materiaal uit en bekijken hoe collega’s te werk gaan. Dit regionetwerk is voor mij de belangrijkste leerschool. Je leert van anderen, en anderen leren ook van jou. Onze pedagogisch begeleider heeft ook een Facebookgroep opgericht waar muziekleraren vragen, tips, suggesties en interessante links kunnen delen. Daar verschijnen vaak heel interessante dingen. Tijdens het afstandsonderwijs hebben we zo ontzettend veel materiaal gedeeld. En onze begeleider communiceert vaak zelf via die weg.

Bij het opstellen van onze eigen cursus hebben we bijzonder veel aandacht geschonken aan evaluatie. Binnen ons vak is dat niet zo evident, aangezien we heel wat verschillende aspecten moeten beoordelen. Maar ook daarvoor konden we bij onze pedagogisch begeleider terecht, die dit schooljaar enkele nascholingen heeft gegeven via een lerend netwerk. Persoonlijk vind ik dat een heel interessante werkwijze: je leert van anderen en anderen leren van jou. Door corona gebeurde dat steeds online, maar dat maakte het niet minder interessant. Ik heb geleerd dat er een hele waaier aan leuke en eenvoudige manieren van evalueren bestaat. Daarbij denk ik bijvoorbeeld spontaan aan het gebruik van de Mentimeter, die onze begeleider zelf ook toepast om een nascholing te evalueren.

De leuze van onze school is “Samen Sila” en dat brengen we als vakgroep maar al te graag in de praktijk. We proberen altijd om samen naar de bijeenkomsten met de pedagogische begeleiding te gaan. Door het lerend netwerk binnen onze regio en onze Facebookgroep kunnen we onze ervaringen delen en van elkaar leren. Die samenwerking gaat dus verder dan de Vrije Sint-Lambertusscholen.

Dankzij de goede raad van onze begeleider hebben we werk gemaakt van een eigen cursus. We gingen aan de slag met haar suggesties en zijn als vakgroep ook veel meer gaan samenwerken. En op het resultaat zijn we buitengewoon trots: op enkele jaren tijd hebben we een eigen cursus samengesteld waarvan we overtuigd zijn dat die volledig conform het leerplan is én de leerlingen aanspreekt. En dat laatste is voor een vak als muzikale opvoeding uiteraard ook enorm belangrijk.

Het geeft ons bovendien een goed gevoel te weten dat we altijd terechtkunnen bij onze pedagogisch begeleider. Zij stuurt niet alleen bij waar nodig, maar bevestigt ook regelmatig dat we goed bezig zijn. Zij gaat zo samen met ons op weg en staat altijd open voor onze voorstellen. Naar eigen zeggen leert zij ook van ons.

De laatste schooljaren zijn we heel veel bezig geweest met evaluatie en zijn we als school op dat vlak sterk gegroeid. Onze twee laatste pedagogische studiedagen waren gewijd aan het thema ‘breed evalueren’.

Goed evalueren tijdens de lessen muziek is niet gemakkelijk. Elke klas heeft maar één uurtje muziek per week. Het blijft voor ons daarom zoeken naar manieren om degelijk en breed te evalueren, zonder er te veel kostbare tijd aan te verliezen. Reflectie is binnen onze lessen heel belangrijk geworden en dat gebeurt dan ook tijdens het hele creatieve proces.