Zowel op donderdag als vrijdag programmeerden we enkele bijzonder interessante referaathouders. Hierbij lichten we alvast een tipje van de sluier op ...
Tijdens deze tweeedaagse laten we je van drie keynotesprekers genieten:
Wil je al wat meer over hen weten? Lees dan nog wat verder.
... criminoloog (Universiteit Gent) en Master in de Holocaust- en Genocidestudies (Universiteit van Amsterdam).
Na mijn studies criminologie in Gent begon ik in 2001 te werken in de forensische psychiatrie voor de behandeling van ontoerekeningsvatbare daders (internering). Later stond ik als coördinator in voor de uitbouw van een forensisch psychiatrisch zorgcircuit.
Eind 2012 maakte ik de overstap naar Kazerne Dossin (Memoriaal, Museum en Onderzoekscentrum over de Holocaust en Mensenrechten) waar ik in januari 2013 werd aangesteld als operationeel directeur en in juli 2016 als algemeen directeur, in opvolging van Herman Van Goethem die rector werd aan de Universiteit Antwerpen.
Ik doctoreer aan de UvA over de complexiteit van dadergedrag en de rol van beeldvorming in processen van cumulatieve radicalisering. Ik ben betrokken als expert radicalisering binnen verschillende overheidsdiensten.
Eind 2019 verliet ik Kazerne Dossin en werd directeur van het Hannah Arendt Instituut voor diversiteit, stedelijkheid en burgerschap.
In een steeds complexer wordende samenleving is het logisch dat er meer fricties komen en gradueel de druk tot polarisatie toeneemt. De laatste jaren zien we dan ook een zorgwekkende toename van verhitte discussies over hoofddoeken, zwarte pieten en kerststallen tot regelrechte sociale catastrofes waarbij groepen vijandig tegenover elkaar komen te staan.
Van de Balkan, over de Brexit tot identitaire bewegingen gaan we dieper in op de drijfveren van polarisatie, hoe een vijandige wij-versus-zij dynamiek het sociaal weefsel van een samenleving doet verbrokkelen.
Maar ook hoe polarisatie heel verrijkend kan zijn voor een democratie als men op de bal in plaats van op de man speelt.
Tot slot wordt er concreet ingegaan hoe je bedreigende polarisatie constructief kan ombuigen als burger en professional. Een must voor elke betrokken medemens.
De Zill-specialisten van Katholiek Onderwijs Vlaanderen nemen je mee in het vernieuwde leerplan Zin in leren! Zin in leven! en lichten de implementatie hiervan toe.
... Peter Adriaenssens en studeerde kinder- en jeugdpsychiatrie.
Ik richtte het Leuvense Vertrouwenscentrum Kindermishandeling op, waarvan ik directeur was, met expertise in trauma, huiselijk geweld en traumatherapie. Naast systeem- en gezinstherapeut werd ik erkend opleider bij Context en was ik van bij de aanvang diensthoofd kinderpsychiatrie aan het UZ Leuven en nadien kliniekhoofd residentiële zorg voor jonge tieners.
Ik werd, omwille van mijn specifieke expertise, gevraagd in diverse spraakmakende zaken van kinderontvoering en -misbruik. De Commissie Adriaenssens onderzocht in 2010 seksueel misbruik in de Kerk.
Voor mijn maatschappelijk engagement kreeg ik onder meer de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap. In 2016 volgde het Groot Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap voor verdiensten voor Vlaanderen. Sinds 2004 ben ik ook betrokken bij het werk van zuster Jeanne Devos en haar National Domestic Workers Movement in India, die strijdt tegen uitbuiting en kinderarbeid. Ook bij de opstart van het Rode Neuzen-fonds kon ik niet ontbreken. Als voorzitter van het Kinderarmoedefonds binnen de Koning Boudewijnstichting zet ik de strijd tegen ongelijkheid verder.
Als ervaren traumatherapeut schreef ik in 2020 het boek Het kind van de rekening dat aansloot bij de reeks Als je eens wist van Hilde Van Mieghem (Canvas).
De kinderarmoede piekt. Het zit ons dichter op de huid dan 20 jaar geleden. We lijken niet op te kunnen tegen de stormgolf van opklimmende cijfers. Over de oorzaken wordt geregeld geschreven: werkloosheid, meer eenoudergezinnen, dure huurprijzen, het dagelijkse leven kost meer en meer, het zijn vaak dezelfde mensen die geen kansen krijgen.
Al die kennis lijkt ons killer te maken. Het doet ons de machteloosheid aanvaarden: aan al die elementen kunnen wij niet veel veranderen, de regering moet het maar oplossen. Vroeger was het onze eigen schuld, vandaag steken we het op de economie.
In deze lezing leg ik uit waarom leven in armoede een normale ontwikkeling extra bedreigt. Maar ook hoe deze kennis ons de weg wijst naar herstel. De effecten van armoede zijn namelijk omkeerbaar, daar moeten we op inzetten.
