De wetgever (KB van 12 maart 2003, art. 1. 4°) definieert een licht ongeval als ‘een ongeval dat noch tot loonverlies, noch tot een (tijdelijke of blijvende) arbeidsongeschiktheid heeft geleid voor het slachtoffer, maar enkel zorgen heeft vereist waarvoor de tussenkomst van een geneesheer niet nodig was en die pas na het ongeval werden toegediend op de plaats van uitvoering van de arbeidsovereenkomst’.

Bij een licht ongeval mag de hulpverlener van je bedrijf dus de eerste zorgen toedienen. Je hoeft niet onmiddellijk een arbeidsarts in te schakelen. De ‘plaats van uitvoering van de arbeidsovereenkomst’ mag je ruim interpreteren. Het gaat niet alleen over het gebouw, maar ook over een werf of de parking. Zelfs de openbare weg valt hieronder in het geval van bijvoorbeeld een vrachtwagen- of buschauffeur. Ook een ongeval dat je werknemer heeft tussen zijn woonst en zijn werkplaats en waarbij hij daar de eerste zorgen toegediend krijgt, kun je als een licht ongeval beschouwen.
 
Een voorbeeld van een licht ongeval op weg naar het werk, is een werknemer die met de fiets naar het werk komt, valt en een schaafwonde oploopt. Als hij toekomt op het werk, ontsmet en verbindt de hulpverlener zijn wonde. Verdere medische zorgen zijn niet nodig en de werknemer kan gewoon aan het werk. .

Als werkgever ben je volgens de arbeidsongevallenwet (art. 62) verplicht om ieder arbeidsongeval – licht of ernstig - aan de arbeidsongevallenverzekeraar aan te geven. Alleen wanneer je het licht ongeval registreert in het interventieregister eerste hulp ben je wettelijk gezien vrijgesteld van deze aangifteplicht. Die registratie geldt dan als bewijs dat het ongeval heeft plaats gevonden.
 
In sommige gevallen verergeren de gevolgen van het licht arbeidsongeval en moet je werknemer toch een arts raadplegen of een medische ingreep ondergaan. Als er geen aangifte of registratie van het arbeidsongeval is, is het op dat ogenblik veel moeilijker en zelfs onmogelijk om aan te tonen dat het ongeval heeft plaatsgevonden en om de kosten te recupereren. Zorg er dus voor dat er altijd een spoor van het lichte ongeval terug te vinden is hetzij via aangifte, hetzij via registratie.

De werknemer die de interventie doet in het kader van de eerste hulp, meestal de hulpverlener, moet een aantal elementen in het interventieregister opnemen:

• de naam van het slachtoffer;
• de naam van de persoon die de eerste hulp heeft toegediend;
• de plaats, de datum en het uur van het ongeval, evenals een beschrijving en de omstandigheden van het ongeval, met het oog op de vrijstelling van aangifte van deze ongevallen aan de arbeidsongevallenverzekeraar en het behoud als element van bewijs in geval van verergering;
• de datum en het uur van de interventie;
• de aard van de interventie (aard van de kwetsuren, type en middelen van eerste hulp, follow-up na de eerste hulp …);
• de identiteit van eventuele getuigen.

De registratie moet zo snel mogelijk na de interventie gebeuren om zo te voorkomen dat de geregistreerde informatie niet correct zou zijn.

De wetgever definieert het begrip ernstig arbeidsongeval als ‘een ongeval dat zich op de arbeidsplaats zelf voordoet en dat wegens zijn ernst een grondig specifiek onderzoek vereist met het oog op het treffen van preventiemaatregelen die herhaling ervan moeten vermijden’. In geval van een ernstig arbeidsongeval moet je een omstandig verslag maken. Bij dat verslag moet je ook de analyse psychosociale risico's toevoegen. De verschillende onderdelen van de definitie zijn even belangrijk:

• op de arbeidsplaats zelf: een ernstig arbeidsongeval moet plaats vinden op de arbeidsplaats zelf. Merk op dat werknemers die zich in het kader van hun arbeidsovereenkomst met een voertuig van de ene naar een andere plaats verplaatsen, zich tijdens de hele rit én op die plaatsen zelf zich op hun arbeidsplaats bevinden. Dat geldt bijvoorbeeld voor personeelsleden die naar een studiedag rijden. Als zij ergens onderweg een ernstig ongeval hebben, beschouwt de wetgever dat als een ernstig arbeidsongeval.
• dat wegens zijn ernst een grondig specifiek onderzoek vereist: de wetgever verwijst met dat criterium naar de maatschappelijke verantwoordelijkheid van onze samenleving.
• dat wegens zijn ernst: ‘ernst’ is een ruim begrip. De criteria die bepalen of de wet een arbeidsongeval al dan niet als ernstig bestempelt, zijn vastgelegd door de Koning en staan in de Codex Welzijn in art. 1. 6-2. Een ernstig arbeidsongeval is een ongeval dat geleid heeft tot een overlijden of tot een blijvend of tijdelijk letsel én dat je als werkgever had kunnen voorkomen. De focus ligt dus op preventie: had jij als werkgever preventieve maatregelen kunnen nemen om het ongeval te voorkomen? Mogelijke voorbeelden zijn arbeidsongevallen ten gevolge van machinebeveiligingen die ontbreken of niet meer functioneren.

De procedure die je als werkgever moet toepassen, bestaat uit vier stappen:

1. De bevoegde preventiedienst(en) onderzoeken het ernstig arbeidsongeval onmiddellijk.
2. Je meldt zeer ernstige arbeidsongevallen onmiddellijk aan de bevoegde ambtenaren (Toezicht Welzijn op het Werk). Met ‘zeer ernstig’ bedoelen we ongevallen die tot een overlijden of een blijvende arbeidsongeschiktheid geleid hebben.
3. Je treft onmiddellijk ook bewarende maatregelen om een herhaling van het ernstig arbeidsongeval te voorkomen.
4. Je bezorgt een omstandig verslag over het ongeval binnen de tien dagen na het ongeval aan de bevoegde ambtenaar.