Dan volgde een heel specifieke vraag met een heel lokale inslag. Van voormalig vast onderwijscommissaris Jo Brouns. Hij wist van een bijzondere leerlingrekruteringsactie van een Vlaamse basisschool in zijn regio. Die zou heel bewust in Nederland wonende leerlingen aantrekken via een heel directe campagne. Wat vond minister Weyts daarvan en hoe zat het intussen ook alweer met het zgn. Damesakkoord tussen Vlaanderen en Nederland in dat verband?
De minister zei terecht dat er inderdaad juridisch twee invalshoeken speelden: de eigen Vlaamse regelgeving (bv. informatie geven over het eigen opvoedings- en onderwijsaanbod, zonder vergelijkingen te maken met andere scholen, mag, maar oneerlijke concurrentie is verboden) én het EU-recht over vrij verkeer van personen. Op het eerste gezicht leek de geschetste casus de minister geen schending van de regelgeving, maar de mogelijkheid tot klachten stond wel open bij de zgn. Commissie zorgvuldig bestuur. Het Damesakkoord werd ook nog altijd opgevolgd. Blijkbaar was sinds 2015 de leerlingenstroom van Nederland naar Vlaanderen afgenomen. De deelname van Vlaamse leerlingen anderzijds aan het aanbod van het netwerk voor Nederlands Onderwijs in het Buitenland (NOB) bedroeg 11 procent, ofwel zo’n 1.500 leerlingen.
Vragensteller Brouns bleef de zaak vreemd vinden, sprak toen van meerdere scholen en expliciet van het Gemeenschapsonderwijs. Hij wilde dat de minister de zaak toch aankaartte bij het Gemeenschapsonderwijs want het was toch niet de taak van het Gemeenschapsonderwijs om de Nederlandse onderwijsopdracht over te nemen. In het aanvankelijke voorbeeld ging het om een school waar 80% van de leerlingen uit Nederland kwam. Interveniënt Koen Daniëls had op een andere plaats in Vlaanderen (nwvr: iets meer westelijk) ook te maken met zulk “grenzeloos gedrag”, maar wist blijkbaar dat het heel vaak om Vlaamse mensen ging die niet hadden kunnen weerstaan aan Nederlandse incentives om in Nederland te gaan wonen maar voor hun kinderen toch een Vlaamse school verkozen. Daniëls sloot zich ten slotte ook aan bij de vraag van vragensteller Brouns aan minister Weyts om de geschetste, vergaande praktijk te bespreken met het Gemeenschapsonderwijs.
De minister, die zelf met twee andere “grenzen” moest leven en zelfs niet zonder kwinkslag…, gaf nog enkele cijfers over de gevoelige daling van de Nederlandse leerlingenstromen waarover hij het voordien al had. Gelet op bepaalde capaciteitsnoden in Vlaanderen waren expliciete ronselcampagnes in Nederland toch wel een beetje al te gek, zo besloot de minister. Vragensteller Brouns leidde daaruit meteen af dat de minister de zaak ging aankaarten bij het Gemeenschapsonderwijs, wat hij volgens mij toch niet met zo veel woorden gezegd had.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het doelbewust aantrekken van leerlingen die in het buitenland wonen van Jo Brouns” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
