De week voordien waren enkele vragen uitgesteld naar deze commissievergadering. De eerste daarvan (van Loes Vandromme) ging over het gebruik van de zgn. planlastcalculator, die de Onderwijsinspectie ontwikkeld had. Die laatste zou daarover een rapport opmaken. Wanneer zou dat klaar zijn?

De Onderwijsinspectie was aan dat rapport de laatste hand aan het leggen, zo begon minister Weyts. Het was trouwens maar één van de vele acties i.v.m. planlastbestrijding. Gelet op het nog beperkte gebruik ervan in het onderwijsveld, zei de minister dat zoiets altijd wel een zekere inspanning zou vergen en hij had geen goed woord over voor de teneur van de berichtgeving in de krant. Hij herhaalde trouwens ook de zaken die zijn woordvoerder in de krant al gezegd had (De Morgen, 13 februari 2024, voor abonnees).

Vragensteller Vandromme benadrukte vooral al twee gekende, specifieke oorzaken van planlast (rapporten over het gebruik van gekleurde financiële middelen en notities in het kader van leerlingenbegeleiding) en het belang van de autonomie van de leraar. Daarnaast drong ze eropaan om na te denken over een mogelijke remediëring van het tot nog toe beperkte gebruik van de planlastcalculator door de scholen. Toen ze eindigde met “dat er daarvoor wel meer moest gebeuren dan een affiche (in de lerarenkamer)”, protesteerde de minister.

Hoe men het ook draait of wendt, planlast blijft, denk ik, een complex probleem (niet alleen in het onderwijs overigens), want wie precies zal bepalen in deze (data)registratietijden en dito formats allerhande wat wél en niet écht nodig is voor het realiseren van onderwijskwaliteit? En zulks dan vooral laten afhangen van het beleidsvoerend vermogen van schooldirecteurs en van de opleiding van die laatsten lijkt mij ook iets te simplistisch…

Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de planlastcalculator voor scholen van Loes Vandromme” aan minister Ben Weyts.

Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen