Met deze laatste vragen om uitleg van de ochtendvergadering sloten we een stuk aan bij de eerste vragen over de invulling van de levensbeschouwelijke vakken. De bespreking liet enkele boeiende, niet onbekende, ideologische verschillen zien tussen de politieke fracties inzake de actieve vrijheid van onderwijs. Aanleiding was het arrest van de Raad van State van 26 april 2022 m.b.t. de erkenning van een islamitische school in Genk. Die school had een tweede kans gekregen bij haar erkenningsaanvraag, maar ook die had minister Weyts niet goedgekeurd. Het was die beslissing van de minister die door het arrest van de Raad van State vernietigd was, waarna er nu een nieuw onderzoek door de Onderwijsinspectie liep. Hoe zou deze erkenningskwestie voort- en aflopen en wanneer en was de basisstelling van de minister (“geen apart islamitisch onderwijs”) wel te rijmen met de grondwettelijke vrijheid van onderwijs? Dat waren heel kort samengevat de vragen van de drie vragenstellers, die uiteenvielen in twee kampen: Vlaams Belang en N-VA versus Groen.

Minister Weyts beschreef uitvoerig het proces zoals dat tot nog toe zijn beslag gekregen had. Het RvS-arrest gebruikte geen inhoudelijk argument, wel een juridisch-procedureel argument, namelijk: aan de formele motiveringsplicht had de minister in zijn laatste weigering van de erkenningsaanvraag blijkbaar niet voldaan. De erkenningsaanvraag werd nu dus, zoals gezegd, opnieuw onderzocht, mét de nodige discretie. Tot slot herhaalde de minister zijn inhoudelijke standpunt: hij zag niet in “in welke mate dit echt bijdraagt tot integratie en tot een meer harmonieuze samenleving.”

De rest van de bespreking (met heel veel herhaling) die nog aardig wat tijd in beslag nam (niet onverwacht, want het was een belangrijk thema), liet mooi de diverse accenten in het politieke spectrum zien, maar mij leek interveniënt Jean-Jacques De Gucht toch weer “uit te munten” op zijn intussen bekende manier door een vreemde uitspraak over het katholiek onderwijs (cf. infra), die hem trouwens weerwerk van Koen Daniëls opleverde:

• VB: sprak uitsluitend over de al of niet bewezen extremistische banden van het schoolbestuur in kwestie, ook nog na de herwerkte erkenningsaanvraag, los dus van de fundamentele betekenis van de grondwettelijke vrijheid van onderwijs;
• N-VA: de minister en Koen Daniëls (nwvr: hij betrok er ook het belendende perceel van de onderwijstaal/talen bij… ook boeiend) en later nog interveniënt Karolien Grosemans stonden de geëigende procedure voor, maar tekenden evenzeer voor “geen segregatie”, óók los van de fundamentele betekenis van de grondwettelijke vrijheid van onderwijs;
• Groen: anders dan bij sommige andere gelegenheden geloofde Elisabeth Meuleman wél in de grondwettelijke vrijheid van onderwijs en ze was tegen twee maten en twee gewichten, terecht; nota bene, over de (ironische) uitspraak van Koen Daniëls de dag voordien (“Helaas leven we in een rechtstaat…” (i.v.m. de anciënniteitskwestie van zijinstromers)) sloeg Elisabeth Meuleman de bal wel helemaal mis, of deed ze toch alsof? Op de duur weet je het soms niet met politici;
• Open Vld (of moet ik gewoon zeggen “Jean-Jacques De Gucht”?): hier wil ik de lezer niet een bepaald citaat onthouden (nwvr: De Gucht richtte zich tot Daniëls): “Ik weet niet of u weet dat wij 70 procent katholiek onderwijs hebben dat zich expliciet richt tot katholieke kinderen.”, waarna uiteraard de eerdere bekentenis van De Gucht over zijn eigen kinderen door Daniëls gedebiteerd werd; De Gucht was, zoals we al wisten, voor geen énkele levensbeschouwelijk geïnspireerde school, terwijl hij blijkbaar niet besefte en beseft dat élke school per definitie levensbeschouwelijk geïnspireerd is… soit, hij doet maar, ik slaap nog altijd goed;
• cd&v: Hilâl Yalçin drukte namens haar fractie ondubbelzinnig haar geloof in de grondwettelijke vrijheid van onderwijs uit, mét ook inderdaad, het belang van een goede motivering bij een beslissing tot niet-erkenning van een school; dat kwam haar nog wel te staan op een repliek van Chris Janssens (VB), die in vergelijking met Yalçins partijgenote toenmalig onderwijsminister Hilde Crevits een bocht meende te ontwaren bij cd&v; toegegeven, Hilde Crevits gaf destijds ook haar persoonlijke mening, die nauw aansloot bij die van minister Weyts nu, maar zij benadrukte toch ook het objectieve onderzoek (voor álle soorten aanvragen), los van haar persoonlijke mening; zelf vind ik dat je, net zoals Hilâl Yalçin, niet een beetje in de vrijheid van onderwijs kunt geloven, en dat de voorwaarden voor een erkenning duidelijk zijn, die dus voor iedereen gelden; ik dacht niet dat Hilde Crevits of de toekomstige cd&v-voorzitter daaraan zouden twijfelen; dus, die vermeende bocht zag Janssens, leek mij, zelf héél gráág met héél véél leedvermaak in de huidige politieke context (cf. “De Stemming”).

Na nog wat trammelant over de reglementaire duurtijd van een “slotwoord”, oftewel “weerwoord”, kaatste vragensteller Meuleman tot slot, na de eerdere, uitdagende vraag van vragensteller Daniëls aan het Groen-adres, de bal toch nog even terug richting-N-VA: “Ik wil jullie vragen hoe het bij jullie zit. Wij zijn absoluut voor een sociale mix (nwvr: mijn cursivering) en tegen segregatie. Wij zouden het liefst scholen hebben waar zoveel mogelijk levensbeschouwingen elkaar ontmoeten, waar een uitwisseling van ideeën mogelijk is.” Zou dat laatste, zo bedacht ik nog tussendoor, ook niet in heel vele katholieke scholen nu al gewoon het geval zijn…?

Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het arrest van de Raad van State inzake de erkenning van de Milli Görüs-school Plura C in Genk van Chris Janssens, over het arrest van de Raad van State met betrekking tot de islamitische school Plura C in Genk van Koen Daniëls en over de erkenning van een islamitische school van Elisabeth Meuleman” aan minister Ben Weyts.

Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen