Wij spraken de pedagogische begeleiding aan naar aanleiding van een minder goed resultaat bij een doorlichting door de onderwijsinspectie in 2013. In opvolging daarvan gingen we samen met enkele pedagogisch begeleiders op pad, wat zowel een zeer leerrijk als een zwaar traject was. We kregen intensieve begeleiding voor de leergebieden muzische vorming, wiskunde en ICT.

De begeleiders die onze school kreeg toegewezen, kennen hun vak meesterlijk en hebben een realistische kijk op onderwijs. Elke begeleider is op zijn manier met het volledige team op een ontspannen en tegelijkertijd intensieve manier aan de slag gegaan. We werkten aan de fundamenten van elk vakonderdeel, maar vanuit hun expertise reikten de begeleiders ook veel bruikbare tips en materiaal aan. De pedagogische begeleiding is voor mij meer een bondgenoot/collega in plaats van de persoon met het belerende vingertje. Het was bovendien een ondersteuning over de hele lijn: voor, tijdens, maar ook na de (her)doorlichting.

Een school goed doen draaien, is écht teamwerk: elke schakel in de ketting is belangrijk. De pedagogische begeleiding startte onze sputterende motor, maar houdt die nu nog draaiende. We durven nu ook sneller een beroep te doen op de expertise van de pedagogische begeleiding. Steeds vanuit de bekommernis: is iedereen betrokken en mee? Dat passen we nu ook toe met de vernieuwing van Zin in leren! Zin in leven!. “Laten we niemand in de steek?”

Bij elke personeelsvergadering kunnen we zelf agendapunten voorstellen. Zo stelden we als schoolteam ook een verbeterplan op en maakten we concrete afspraken over bijvoorbeeld wiskundige notaties, de oplijsting van alle muzische onderdelen aan de hand van de muzometer en nog zoveel meer.

Toen we in 2013 het resultaat van de inspectie voor onze school ontvingen, waren we bijzonder teleurgesteld. We dachten allemaal dat we goed bezig waren … Tijdens het traject met de pedagogische begeleiding zagen we allemaal wel in dat er werk aan de winkel was.

Maar… ik heb dat persoonlijk meer als een geluk dan een ongeluk ervaren: een slecht verslag, maar nadien zijn we als school zoveel gegroeid. Onze begeleiders stonden áltijd voor ons klaar. Een bemoedigend woordje, een schouderklopje, het delen van expertise … niets was hun te veel om ons op het goede pad te zetten én te houden. Ik waardeerde vooral hun echtheid en empathie. Nu nog kijk ik met een positief gevoel terug op die positieve ervaring.

Ik zou bijna zeggen … voor herhaling vatbaar. We kunnen nog geen afscheid nemen van deze ‘meesters’, want samen gaan we wéér op pad, maar nu voor het ontwikkelveld ‘oriëntatie op de wereld’!

In onze school doen we bij het begin van het nieuwe schooljaar een ‘quick scan’. Zo krijgen we al een kleine inkijk op het kunnen van onze nieuwe leerlingen. Ook nemen we leerlingvolgsysteem-toetsen af en analyseren we de resultaten ervan. Zo proberen we het vorderingsniveau van onze leerlingen in kaart te brengen: zijn we doelgericht aan het werken? Op het niveau van elk kind? We krijgen ondersteuning van de zorgleraar, tot in de klas. Om de kwaliteit van onze school te beoordelen, probeert juf Ann, de directeur van onze school, op regelmatige basis klasbezoeken – zowel formeel als informeel – in te lassen.