Als onderwijsinstelling ben je  verantwoordelijk voor het ontwikkelen en het garanderen van je onderwijskwaliteit. Dit betekent dat je zicht moeten hebben op het huidige functioneren als vertrekpunt voor een plan of visie voor de toekomst. Een zelfevaluatie helpt je als school of onderwijsinstelling om zicht te krijgen op het functioneren en helpt teamleden om de sterktes en zwaktes van je school/onderwijsinstelling in kaart te brengen.

Zelfevaluatie heeft dus alles te maken met zelfkennis die het mogelijk maakt om beleidsbeslissingen te funderen, waardoor je school verder kan ontwikkelen.

Er bestaan heel wat definities. We beperken ons tot de definitie van Peter van Petegem die zelfevaluatie ziet als: “Een proces, in hoofdzaak geïnitieerd door de school zelf, waarbij welgekozen participanten op een systematische wijze het functioneren van de school beschrijven en beoordelen met het oog op het nemen van beslissingen c.q. initiatieven in het kader van (aspecten van) de algehele school(beleids)-ontwikkeling”.

Hieronder geven we je een overzicht van verschillende zelfevaluatieintrumenten. Een zelfevaluatie-instrument is echter maar een fractie van wat zelfevaluatie voor een school moet betekenen. Zelfevaluatie moet meer een houding worden. Ook Aristoteles (Grieks filosoof, 384 v. C. – 322 v.C.) verwees er in zijn tijd al naar: “Kwaliteit is geen daad, het is een gewoonte.” Een school moet op ieder moment een kritische en zelfevaluerende houding aannemen. Zelfevaluatie moet deel gaan uitmaken van de cultuur.