Wat de specifieke aanleiding voor Hannelore Goeman voor deze vraag om uitleg op dit moment was, kon ik niet met zekerheid weten. Misschien was het dit artikel in Klasse (van toch al enkele weken voordien, maar er werd daarin ook verwezen naar Els Consuegra, net zoals vragensteller Goeman deed). Misschien was het de Netflix-miniserie Adolescence, die nu hot blijkt te zijn (nwvr: meerdere mama’s-onderwijscommissarisen begonnen over hun zonen bij hun tussenkomsten), maar deze (late) boomer heeft, jammer genoeg, geen Netflix. Goemans eerste intro (“we need to talk about our boys”) deed wel erg denken aan We Need to Talk About Kevin. Hoe dan ook, er wordt wel meer geschreven en gepubliceerd over verschillen tussen jongens en meisjes (in allerlei opzichten), over zgn. stereotiepe gendermodellen, tot over de recente Kortrijkse spiking misdrijven en allerlei zgn. influencers toe, die mij af en toe de wenkbrauwen doen fronsen, maar dat terzijde. Het voorliggende thema beperken tot de onderwijsinvalshoek gaf sowieso al aanleiding tot diverse aspecten waarvan sommige trouwens ook al de voorbije weken de revue passeerden, zo leerde de parlementaire bespreking later. Kon ook in het onderwijsbeleid, — uiteindelijk gaat het hier altijd wel over vragen aan de minister over haar beleid —, wat gedaan worden voor jongens, zo vat ik nu even enigszins vrij Goemans vragen samen.

Uiteraard bevestigde minister Demir diverse vaststellingen over de schoolprestaties van jongens versus meisjes, bv. ook wat hun aanwezigheid in het buitengewoon onderwijs betrof, wat dan weer een link opleverde naar het recente verhaal over de Commissie Inclusief Onderwijs en de geplande staten-generaal. Maar ook voorts met het ruimere verhaal van onderwijskwaliteit (minimumdoelen “leerondersteunende vaardigheden”, ouderlijke verantwoordelijkheid, lerarenopleiding en klasmanagement). Ondanks de bestaande studies over de onderwijsverschillen tussen jongens en meisjes oordeelde de minister dat “een echt goede verklaring of oorzaak heb ik eigenlijk nog niet gevonden.”

Toen volgden nog 19 minuten ter bevestiging van het voorgaande, met dus ook enkele mama’s die ontroerend en ontroerd (nwvr: het betekenisverschil tussen zo’n onvoltooid deelwoord en een voltooid deelwoord leer je in zinvolle taalbeschouwing en zulks gaat veel verder en is veel functioneler voor je taalvaardigheid dan gewone kennis van zulke grammaticale termen of het kunnen herkennen c.q. benoemen van zulke vormen, maar dat terzijde…) over hun zonen spraken.

Na de plastische tussenkomst van interveniënt Koen Daniëls vielen mij nog twee zaken op of vond ik nog vermeldenswaard:

• dat we gerust nog meer kunnen werken aan een zgn. cultuur van hoge verwachtingen, zoals interveniënt Karolien Grosemans stelde, zal waar zijn, maar dat ze de enorme zeldzaamheid van de overstap van haar zoon van 3 uur wiskunde naar 6 uur wiskunde in het vijfde leerjaar so “eigenlijk niet kunnen” vond, verbaasde mij dan weer enorm, omdat de zeldzaamheid (lees: de statistische kans dat zoiets zich voordoet, is heel klein) van die welbepaalde overstap… de logica zelve is;
• in tegenstelling tot in Vlaanderen zijn in Noorwegen en Zweden de verschillen tussen jongens en meisjes (cf. PISA-resultaten) dan weer heel klein en minister Demir zou van naderbij laten bekijken hoe dat precies zat; een volgende buitenlandse (parlementaire) missie stond in de steigers…

Aan het eind van de bespreking bij Goemans (over)generaliserende Don’t hide your daughters, but educate your men! dacht ik: wat heb ik toch een heel eenvoudige maar prachtige jeugd gehad. Soit.

Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over de structurele uitdaging van gelijke onderwijskansen voor jongens van Hannelore Goeman” aan minister Zuhal Demir.

Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen