Natuurlijk wilden de collega’s de 100 denkvragen wel implementeren. Natuurlijk gingen ze er mee aan de slag. Maar naast die 100 vragen zijn er ook nog 1000 andere dingen waaraan een juf of meester moet denken, vertelde juf Veroniek. Dus bedachten we een systeem om de aandacht voor de denkvragen levend te houden. We selecteerden een aantal topdenkvragen en maakten voor elke klas een houten vragenblokje. Elke klas kreeg een denkblokje met vraag. Afspraak is om die vraag in de loop van de week minstens drie keer te stellen in de hele school. Ook de kleuterschool doet mee. Voor hen selecteerden we andere denkvragen dan voor de lagere school. Toen waren we vertrokken. Na een week schoven we het blokje telkens door.

Ja hoor, we vergaten wel eens door te geven. Meestal was er wel één leraar die de trein weer in gang zette. Met een kwinkslag klopte ze dan aan bij haar buur: ‘Hela, ik heb een vraag voor jou!’. Soms loopt het doorgeven vlot. Soms sputtert het wel eens.

Juf Veroniek geeft aan dat er wel een sleet op de formule zou kunnen komen. Ze ziet nog kansen om het stellen van die 100 denkvragen te borgen. "We kunnen de periode afbakenen. Drie weken van vakantie tot vakantie bijvoorbeeld. We kunnen de vragen nog eens wisselen, samen met collega’s. Een top drie van elke leraar maken. Of van elke klas, samen met de leerlingen."