Na de knip in het hoger onderwijs tijd voor iets totaal anders: de volgens vragensteller Hannelore Goeman te veel stereotypen, zelfs racisme, in handboeken en examenvragen. Ze gaf een hele reeks voorbeelden. Het plaatje was duidelijk. De bespreking nadien eveneens. Bij haar concrete vragen legde Goeman de link naar haar verwante vraag om uitleg van 17 september 2020. Wat was nu de stand van zaken in de ontwikkeling van die ethische code rond invulhandboeken en het overleg met uitgeverijen, distributeurs en onderwijsverstrekkers? Inderdaad, minister Weyts had daarop nog maar de dag voordien geantwoord bij een actuele vraag. Zoiets krijg je, als het aantal ingediende vragen belangrijk is eerder dan de inhoud ervan, maar dat terzijde. Zou de minister in de ethische code de diversiteit van onze samenleving een plaats geven zodat de nieuwe handboeken aangepast zouden zijn aan de realiteit van de 21e eeuw?
In zijn eerste antwoord ging minister Weyts niet in op de concrete clichés en stereotypen die vragensteller Goeman stoorden. Hij legde wel concreet, incl. de vijf doelstellingen, uit hoe hij de kwaliteitsalliantie (N.B. Die term verkoos hij boven de “ethische code”.) met uitgeverijen en producenten allerhande zag. Heel binnenkort zou hij de opdracht aan een neutraal persoon formaliseren om echt werk te maken van die kwaliteitsalliantie, met die vijf doelstellingen.
Bijgevolg moest Goeman haar tweede vraag herhalen. Vier interveniënten kondigden zich aan, maar nu greep voorzitter Grosemans al preventief in door hen te herinneren aan de reglementaire maximumspreektijd van twee minuten. Jean-Jacques De Gucht sloot zich aan bij Goeman en wees op het belang van het onderwijs voor een open en minder conservatieve blik op onze maatschappij. Kathleen Krekels herinnerde niet onterecht aan de voorgeschiedenis van de ethische code: die lag namelijk bij de armoedebestrijding. Daarnaast liet ze zich genuanceerd-realistisch uit over het aangekaarte diversiteitsthema, leek mij. Roosmarijn Beckers was het met dat laatste eens, maar gooide het vooral over een andere boeg, met name van de zgn. “levensbeschouwelijke en politieke neutraliteit” die van het onderwijs verwacht zou worden. Dat leek mij wel nogal kort door de bocht. Loes Vandromme ten slotte baseerde zich liever op wetenschappelijk onderzoek dan op eigen anekdotiek. Ze kende de geschiedenis in dit verband ook erg goed. De dag waarop toenmalig onderwijsminister Pascal Smet het bedoelde charter ondertekend had, was overigens een bijzondere dag.
Minister Weyts voelde er niet veel voor om handboeken te gaan screenen. Hij wees op de pedagogische vrijheid, die ook die ochtend bij het ontwerpdecreet over de eindtermen al aan bod gekomen was. Akkoord met zijn punt hier, maar, zoals je elders op deze pagina’s kunt lezen, niet akkoord met wat de minister over de eindtermen beweerde. Die kwaliteitsalliantie zag hij wel iets ruimer dan zuiver het verhaal van de betaalbaarheid. Het ging vooral ook om de digitale sprong. In haar “slotwoord” herhaalde vragensteller Goeman nog eens uitvoerig haar punt en… ze had op meer gehoopt.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over diversiteit in schoolhandboeken van Hannelore Goeman” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
