Voor de voorlaatste vraag om uitleg van deze vergadering had vragensteller Loes Vandromme zich verdiept in een stuk van de onderwijspersoneelsregelgeving dat bekend staat onder de naam “langdurig verlof voor verminderde prestaties wegens medische redenen (lvvp med)”, waaruit ze de essentie vermeldde. Recent was het aantal weigeringen voor dat type verlof aanzienlijk gestegen. In zijn antwoord op een schriftelijke vraag van Elisabeth Meuleman had minister Weyts al wat achtergrondinformatie gegeven. Re-integratie van leraren met een zekere medische achtergrond lag in de weegschaal met het risico voor langdurig zieke vastbenoemde personeelsleden om op vervroegd medisch pensioen te worden gesteld, bij gebrek aan andere oplossingen. Hoe wilde de minister voort inzetten op re-integratie voor de specifieke groep van langdurig zieke vastbenoemde personeelsleden?
De minister erkende zeker het belang van re-integratie, zoals ook bleek uit bepaalde mogelijkheden in de regelgeving. Daarover had hij recent heel wat vergaderd. Het grote aantal weigeringen betrof gewoon een rechtzetting van goedkeuringen die ten onrechte gebeurden tijdens vorige jaren, aldus minister Weyts. De procedure was aangepast en daarover was ook specifiek gecommuniceerd om ze correcter te laten verlopen, zoals bedoeld in de regelgeving. Ook met de werkgevers en de vakbonden werd intussen afgesproken om de betrokken personeelsleden adequaat te informeren.
Vragensteller Vandromme volgde de minister in zijn redenering, maar het was haar niet ontgaan dat de minister niet geantwoord had op net een heikel punt in de regelgeving, wat de specifieke groep van langdurig zieke vastbenoemde personeelsleden betrof, zeker als die nog relatief jong waren.
Alweer vijf interveniënten voelden zich geroepen. Jan Laeremans had eerder ook een schriftelijke vraag gesteld (zelfs nog een week eerder dan Elisabeth Meuleman) en kaartte hetzelfde probleem in de regelgeving aan als vragensteller Vandromme, maar dan wel wat de financiële consequenties nu betrof. Hij deed zelfs een suggestie voor een aanpassing van de regelgeving. Johan Danen had dezelfde bekommernis. Karolien Grosemans stond helemaal achter haar minister. Ze was blijkbaar gebrieft over deze aangelegenheid in de vorige legislatuur (cf. een discussie over een vereenvoudiging van de procedure). Ze vond het niet slecht om systemen te vereenvoudigen, maar de zaak moest natuurlijk blijven kloppen. Haar bijkomende vraag “Wat was de mening van de minister daarover?” was blijkbaar weggevallen in het online schriftelijke verslag. Koen Daniëls herinnerde aan zijn vorige leven als kabinetsmedewerker bij toenmalig minister-viceminister-president Geert Bourgeois. Hij wees op verschillen in beoordelingen door controleartsen tussen de provincies naast ook bepaalde misstanden. Hij ging ook door op het punt in de regelgeving, waarop ook Vandromme, Laeremans en Danen gewezen hadden, en wel op basis van een concrete casus. Ook de soms te korte beroepstermijn kaartte hij aan. Jo Brouns ten slotte vergeleek de zaak met de regeling bij de veiligheidsdiensten: in geval van een levensbedreigende ziekte was daar een vervroegde pensionering niet mogelijk. Was dat in het onderwijs ook zo of toch anders?
Minister Weyts antwoordde voor dat laatste dat het systeem in het onderwijs analoog was. Verschillen tussen de provincies hadden net aanleiding gegeven tot een bijsturing van het systeem. Voor de specifieke groep waarover vragensteller Vandromme gesproken had, erkende de minister dat daar nog stappen vooruit gezet konden worden. Dat laatste vond Vandromme een hoopvol antwoord.
Lees de bespreking van de “Vraag om uitleg over het stelsel van langdurig verlof voor verminderde prestaties wegens medische redenen van Loes Vandromme” aan minister Ben Weyts.
Reageren kan bij Wilfried Van Rompaey: wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen
