Op 1 februari 2022 had de Vooruitfractie een voorstel van resolutie ingediend over de gelijkschakeling van de regelgeving over de terugbetaling van inschrijvingsgelden bij een heroriëntering in het hoger onderwijs. Zeg maar, één heel specifiek deelaspect van wat allemaal komt kijken bij studieoriëntering en héroriëntering. Mijn belangrijkste vaststelling bij deze hoorzitting zal ik almaar meteen noteren: (1) uit eigenlijk alle tussenkomsten van de genodigde sprekers bleek een kritische houding ten aanzien van de resolutietekst, (2) ik zag de lichaamstaal van hoofdindienster Hannelore Goeman gaandeweg veranderen (haar gebruikelijk enthousiasme of ook gezond kritische alertheid veranderde in een wat sip, teleurgesteld kijkend parlementslid dat een en ander wat lijdzaam onderging) en (3) ik heb een theorie over wat hier au fond gebeurde, namelijk: zoals ook in andere legislaturen, komt er soms in het parlementaire leven een moment waarop men blijkbaar per se een voorstel van resolutie (of soms ook een ander instrument) wil hebben; het maakt niet zoveel uit waarover precies, zolang het maar ergens hout snijdt; men schrijft dan snel, liefst iets kleins, bij elkaar en dan voilà, het kleinood ligt ter tafel; alleen… voor het beleidsdomein Onderwijs is de “miserie” dat die regelgeving intussen uiterst complex is én veel met veel samenhangt waardoor zoiets kleins op een toch nog zinvolle manier afzonderen uit een groter geheel eigenlijk heel moeilijk tot onmogelijk wordt.
Dat is wat hier gebeurde, dacht ik. Let wel, dat betekent geenszins dat deze hoorzitting niet zinvol was, integendeel. Hoewel ze door de aard van de organisatie ervan weliswaar heel wat overlapping bevatte, was ze dus heel informatief, waarbij mensen die meer dan iets van het thema kenden, konden laten zien dat het best ándere accenten gelegd werden in dit verhaal dan die van de resolutieauteurs, dat die laatsten het soms zelfs bij het verkeerde eind hadden (cf. de interpretatie van een passage uit een Vlor-advies ter zake; in de resolutietekst staat, verwijzend naar dat Vlor-advies, op p.3: “Zoals hierboven al werd gesteld, verhoogt een snelle heroriëntering immers de slaagkansen van studenten in hun verdere studieloopbaan.”; maar spreker Marc Verdyck merkte op in zijn presentatie (cf. ook infra): “De bewering dat door vroege heroriëntering slaagkansen stijgen werd onvoldoende aangetoond.”; het gaat om een correlationeel, geen oorzakelijk verband) en dat de zaak veel meer opengetrokken moest worden in plaats van zich te beperken tot één specifieke financiële incentive die de auteurs op het oog hadden. Het moest gelijk wel gezegd worden: hoofdindienster Goeman had oren naar die kritische stemmen bij de sprekers.
Die sprekers waren: Julien De Wit en Dylan Couck van de Vlaamse Vereniging van Studenten, met Karen Weis van de PXL Hogeschool, met Marc Verdyck van de Thomas More Hogeschool (nwvr: zijn presentatie was ook opgenomen in de Vlhora-presentatie), met Saskia Bas van de UHasselt en met Martine Baelmans van de KU Leuven.
Je kunt alvast de video [vanaf 12:38] van de bespreking bekijken op de website van het Vlaams Parlement.
Reageren op dit commentaar kan bij Wilfried Van Rompaey wilfried.vanrompaey@katholiekonderwijs.vlaanderen.
