We beginnen met enkele opwarmingsoefeningen:

• Woesh: waarin we een imaginaire energiebol doorgeven
• Emotie-Woesh: we kiezen nu één van de vier basisemoties en vermengen deze in de “woesh”. We geven de “woesh” in deze emotie door, maar we beginnen klein. We zijn nog maar een beetje boos, blij, bang of bedroefd. Naarmate de “woesh” doorgaat wordt de emotie groter. Met groteskere bewegingen, meer emotie in de stem, meer volume. Hoe ziet elke emotie eruit? Hoe verschillen ze van elkaar?
• Sha-Ki-Ha: Dit spel draait om duidelijke, afgelijnde bewegingen en stemgeluid. Het spel begint bij de leraar en de “Sha”. Deze wordt luid en duidelijk uitgesproken terwijl de leraar een neerwaartse zwaardbeweging maakt naar iemand tegenover hem in de kring. Deze persoon zegt “Ki” terwijl de armen via een bovenwaartse zwaardbeweging boven het hoofd gaan. De twee personen aan weerzijde van de persoon die zonet de armen naar boven bracht maken een zijdelingse zwaardbeweging naar de buik van de persoon tussen hen. Ze zeggen hierbij “Ha”. Het is nu aan de persoon die diens handen naar boven heeft om weer “Sha” naar iemand aan de andere kant van de kring te scanderen. Zo gaat het verder. Doel van het spel is om zo snel en vlot mogelijk de opeenvolgende kreten te scanderen met de juiste beweging. Ze leren elkaar goed te observeren en op elkaar te reageren. Ze maken duidelijke, afgelijnde bewegingen.

De leraar deelt nu de tekst “Hartstuk” uit.  leraar legt uit dat de tekst een eigen bewerking van “Hartkwijt” van Heiner Müller is.

We lezen de tekst een eerste keer. Ook de leerkracht doet mee, brengt de tekst met veel enthousiasme en expressie.

• Waar gaat de tekst over? Wie zijn de personages?
• Kun je je hart “kwijt” zijn? Kan er echt een baksteen in je lichaam zitten? Wat zou de schrijver hiermee willen zeggen? Welke emoties wil de schrijver opwekken?
• We overlopen de moeilijke woorden, uitdrukkingen.
• Wat betekenen de vraagtekens en uitroepingstekens voor de intonatie in de zin?

De leerlingen ontdekken dat een theatertekst meer is dan woorden op papier. De verschillende personages reageren op elkaar, tonen emotie. In elke zin licht een andere nadruk, een ander doel. De leerlingen mogen aanduidingen maken in hun tekst.

De leraar geeft hen nu de ruimte om te experimenteren, te proberen. Wat gebeurt er als we de hele tekst erg boos brengen? Hoe klinkt het als we de gehele tekst erg luid brengen? Wat merken de leerlingen op die luisteren? Aan de leerlingen die luisteren wordt gevraagd goed op te letten en mee te volgen in de tekst. Waar zouden zij het anders aanpakken?

De leerlingen krijgen tien minuten de tijd om in groepjes van drie de tekst voor te bereiden. Ze kiezen zelf een personage en mogen uitwerken hoe ze dit brengen, waar ze staan…

De leerlingen brengen in groep hun stukje. De leraar legt vooraf nog even de aandacht op volume; intonatie, tempo, de verschillende emoties. Na elk stukje vraagt de leraar hoe het groepje zelf vond dat het ging. Belangrijk is dat iedereen respect toont door op te letten als een groepje speelt, ze leggen hun eigen tekst even op de grond zodat ze niet storen.

De leraar vraagt aan iedereen wat ze ervan vonden. Ze antwoorden hierop met een “brul” zoals in de tekst. Een luide, enthousiaste brul is positief, een stille ingetogen brul eerder negatief.

Diegenen die de tekst graag willen houden mogen dat, anderen mogen ze teruggeven.