Ontdek hier het werkmateriaal voor de uitwerking van het jaarthema in het basisonderwijs. Regelmatig verschijnen nieuwe impulsen. Kom dus binnenkort nog eens opnieuw kijken.
Een katholieke dialoogschool geeft ruimte aan het kind en de jongere om hun eigen vorming richting te geven.
De pedagogie van de hoop die een katholieke dialoogschool beoefent, helpt kinderen en jongeren om hun richting te vinden aan de hand van deze wegwijzers: duurzaamheid, gastvrijheid, generositeit, kwetsbaarheid en belofte, rechtvaardigheid, uniciteit in verbondenheid, verbeelding en de eigen inspiratie van de school.
De nieuwe eindtermen of minimumdoelstellingen van de overheid zullen ruimte moeten voorzien voor het eigen opvoedingsproject van je school, voor je eigen creativiteit en verbeelding als professional in het onderwijs én voor het kind en de jongere om hun eigen vorming richting te geven.
Leeftocht nodigt je dit schooljaar uit om die veelzijdige ruimte te verkennen vanuit talrijke invalshoeken.
Het wordt een wondere ruimte, wanneer je erin om je heen begint te kijken met de ogen van de heilige Geest en je Hem erin werkzaam ziet.
In het novembernummer van Leeftocht lezen we dat de mens geen eiland is: we kunnen niet zonder de ander. Maar wat dan wanneer een ander wegvalt? Wanneer we geconfronteerd worden met het verlies van iemand? Hoe kan je je verbonden voelen met iemand, over de dood heen? Is er dan ook nog ruimte voor ‘samen’? De maand november is traditiegetrouw het moment waarop we hiermee geconfronteerd worden, niet in het minst omdat Allerheiligen en Allerzielen het begin van de maand markeren.
Verschillende elementen uit het novembernummer van Leeftocht verwijzen hiernaar. We denken daarbij aan:
Evengoed confronteert het verhaal ons met de levensbeschouwelijke traditie van onze school. Hoe draagt deze traditie (het waarom) bij aan wat we doen?
Jezus,
Zorg voor alle mensen
die verdriet en pijn hebben.
Zorg voor alle mensen
die hen helpen.
Zorg voor alle kinderen en mensen
die gestorven zijn.
Goede God,
Mensen die dood zijn, zijn dicht bij jou.
Geef ze maar twee dikke zoenen:
één van mij en één van jou.
God, Vader in de hemel,
ook als ik droevig ben,
bent U dicht bij me…
Maar soms voel ik U niet.
Dat vind ik jammer.
Helpt U mij?
Goede God,
soms hebben we veel verdriet
en is er niemand die het ziet.
Dan neem ik mijn knuffel stevig vast.
Mijn knuffel is de beste en ook de liefste.
Hij is mijn allergrootste schat.
Hij kan me heel goed troosten.
Wist je dat?
Amen.
Luister toch, God, naar mijn gebed.
en verstop Je niet voor mij.
Mijn hart krimpt ineen van pijn en verdriet.
Nergens vind ik meer rust.
Had ik maar vleugels als een duif,
dan kon ik wegvliegen van mijn ellende.
Goede God,
wat zijn er al veel mensen gestorven.
Wij geloven dat zij nu allemaal bij jou zijn.
Wij willen deze mensen niet vergeten.
Wij denken heel in het bijzonder
aan de mensen hier in het midden…
Zorg jij nu voor hen?
En help ons goede vrienden te zijn
van wie verdrietig is…
Goede God,
november is een sombere maand.
Dan denken we aan de mensen die gestorven zijn.
We voelen ons nog altijd verdrietig als we aan hen denken,
toch willen we hen niet vergeten.
Jezus leerde ons
dat er voor alle mensen die gestorven zijn
bij U een plaatsje is.
Daar zijn ze nu gelukkig,
ze hebben geen verdriet meer of pijn.
Help ons om dit te geloven, goede God,
en van hen te blijven houden.
Onze Vader…
Onze Vader in de hemel,
wij bidden voor alle mensen die gestorven zijn.
Mogen zij nu dicht bij U zijn
en geen pijn, geen verdriet, geen zorgen meer hebben,
enkel nog vreugde, geluk en vrede…
Wij bidden voor onszelf en voor allen die iemand missen.
Dat wij kunnen geloven dat de liefde niet stopt bij de dood.
Dat we altijd met liefde aan hen mogen blijven denken.
Help ons te geloven dat iedere mens die sterft
als een blad is dat valt van een boom
en altijd door U, God, wordt opgevangen.
Breng alle mensen thuis bij U, Vader in de hemel,
en help ons om van uw aarde al een beetje een hemel te maken.
Amen.
God, het doet soms pijn
als ik denk aan mensen die er niet meer zijn.
Ik droom soms nog
van die heerlijke momenten met hen.
Ik herinner mij nog levendig
het afscheid van hen.
God, jij hebt ons gezegd
'wees niet bang, ik zorg voor hen'
Mogen wij het u vandaag nog eens vragen...
Wil je voor iedere van hen zorgen
en hen bij u thuis laten wonen voor altijd?
Ja voor altijd!
Wat nooit verloren gaat,
is de herinnering aan een school
die tijd en ruimte maakt voor emoties en relaties.
Waar kinderen, jongeren en
volwassenen leren leven,
en leren werken aan
kwaliteit van leven.
Wat nooit verloren gaat,
is die school waar de dood
niet wordt doodgezwegen,
maar waar het leven wordt
meegegeven en voorgeleefd.
een school waar het zijn primeert op het hebben,
ten leven.
Patrick Somers
Wij kunnen niet het mooie zien waarin jij nu bent.
Dat ontgaat ons zoals jij ons ontgaan bent,
onverbiddelijk, onstuitbaar.
Voor ons de leegte,
voor jou de volheid.
Voor ons de stiltetranen,
voor jou het vreugdelachen.
Het verhaal van jouw leven is dood,
het verhaal van jouw dood
is leven geworden volop,
daar aan de overkant,
waar de zon vriendelijk de maan overbodig maakt
en de dag voorgoed de nacht heeft weggelachen,
omdat jij in licht moet zijn dat ons ontgaat.
Adem houdt op,
warmte wordt kilte,
diepe kilte als van de dood
en lachen wordt stilte,
echo van vragen
dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam kan niet vergaan,
niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam heeft klank en toon gezet
van hoe de jouwen verdergaan.
In gemis, maar ook in vertrouwen
dat leven léven wordt
als er maar genoten wordt,
gevochten en geknokt,
geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam
een witte roos aan ons hart,
bloeiend voor altijd,
geurig en welriekend,
maar ook doornig stekend,
want jij bent er niet
als wij jou roepen;
en ons zoeken
zal nooit vinden worden,
geen samen lachen
en geen raken meer.
Maar in de stilte
zul jij bloeien aan ons hart
als schitterende herinnering,
levend, tegen alle weerwil in.
Neen, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust, rust maar zacht rust in vrede...
Leven is vanaf zijn geboorte
voortdurend afscheid nemen.
Loslaten om verder te gaan.
Zichzelf verliezen om zich te vinden.
Het risico nemen van de graankorrel om vruchten voort te brengen.
Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven.
Men leert het nooit.
Gelovigen nemen nooit afscheid van het Léven.
Want zij weten dat Gods liefde hen nooit loslaat.
Wat een einde leek wordt een nieuw begin, een begin van het echte leven.
Wij gedenken wie gestorven zijn,
die ons het leven schonken,
hun liefde, hun vriendschap,
die ons leerden geloven.
Hen gedenken betekent weten van verdriet
omdat hun leven ten einde ging,
maar dankbaarheid om wat zij ons gaven
en onze levens vulden.
Laten zij niet vergeten raken;
laat het werk van hun handen,
dat nu ons is toevertrouwd,
niet tevergeefs geweest zijn.
En verzamel Gij hun namen
bij uw getrouwen
en verbind die
aan de naam van uw lieve Zoon,
in uw eeuwig licht. Amen.
Sytze de Vries
Volgende liederen gaan over afscheid nemen, missen en herdenken:
https://www.youtube.com/watch?v=XTJmuTqVb3U
https://www.youtube.com/watch?v=hxWzHlRQiTM
https://www.youtube.com/watch?v=txo4P8a-640
Ook volgende beeldfragmenten kunnen bruikbaar zijn:
https://www.youtube.com/watch?v=Mc48Ll-xtx0
https://www.kuleuven.be/thomas/page/videodatabank/label/2687/104605/page/0/#mainnavigation
https://www.kuleuven.be/thomas/page/videodatabank/label/2687/103894/page/0/#mainnavigation
Wil je graag met je klas, graad of school een meer uitgebreide viering organiseren? Laat je dan inspireren door deze materialen. Je kiest zelf wat je bruikbaar acht voor jouw school.
